تا هزاران عامل دست به دست هم ندهند روزی انسان به وجود نمی‌آید و قرآن کریم

متـذکر این نکته شده است که سببیـت اسباب برای رزق شما به دست خــداست و

اوست که رزق شـما را میدهد و همه را در این ورطـه امیـدوار کرده است به طوری

که در آیات 22 و 23 سوره مبارکه «ذاریات» می‌فرماید:

«وَفِی السَّمَاء رِزْقُکُمْ وَ مَا تُـوعَدُونَ،فَوَرَبِّ السَّمَاء

وَالْأَرْضِ إِنَّـهُ لَــحَـقٌّ مِّثْـلَ مَا أَنَّــکُـــــمْ تَنطِـقُــونَ»

«تهران زندگی می‌کردم،کارم در زمینه کامپیوتر بود،روزی از تلویزیون یکی

از نمازهایی را که آیت‌الله بهجت(ره) می‌خواندند را دیدم و لذت بردم.

تصمیم گرفتم به قم بروم و نماز جماعتم را به امامت آیت‌الله بهجت(ره) بخوانم،همین کار را هم کردم، به قم رفتم،دیدم بله همان نماز باشکوهی که در تلویزیون دیدم در قم اقامه می‌شود، نمازهای پشت آقا بسیار برایم شیرین و لذت بخش بود،برنامه‌ام را طوری تنظیم کردم که هر روز صبح بروم قم و نماز صبحم را به امامت آقای بهجت بخوانم و به تهران برگردم.

یک سال کارم همین شده بود،هر روز صبح می‌رفتم قم نماز می‌خواندم و برمی‌گشتم،در این زمان شیطان هم بیکار ننشسته بود،هر روز مرا وسوسه می‌کرد که چرا از کار و زندگی می‌زنی و به قم می‌روی؟ خوب همین نماز را در تهران بخوان و… .

کم کم نسبت به فریادهای آیت‌الله بهجت(ره) هنگام سلام دادن آخر نماز حساس شده بودم، آخه چرا آقا فریاد می‌کشه؟ چرا داد می‌زنه؟ چرا با درد سلام می‌ده؟حساسیتم طوری شده بود که خودم قبل از سلام‌های آقا سلام می‌دادم.

به خودم گفتم من اگر نفهمم چرا آقا موقع سلام آخر نماز فریاد می‌کشه دیگه نمیام قم نماز بخونم،همون تهران می‌خونم، این هفته هفته آخرمه…

یک روز آومدم و رفتم دم درب منزل آقا،در زدم،گفتم باید بپرسم دلیل این فریادهای بلند چیه، رفتم دیدم آقا میهمان داشتند،گوشه اتاق نشستم و در افکار خودم غوطه‌ور شدم،تو ذهن خودم با آقا حرف می‌زدم،آقا اگر بهم نگی می‌رم هان!

آقا دیگه نمیام پشتت نماز بخونم هان! تو همین افکار بودم که آیت‌الله بهجت انگار حرفامو شنیده باشه سر بلند کرد و به من خیره شد،به خودم لرزیدم،یعنی آقا فهمیده من چی می‌گفتم؟ من که تو دلم گفتم،بلند حرفی نزدم،چطور شنید؟

سرم را پایین انداختم و آرام از مجلس خارج شدم و به تهران برگشتم،در راه دائما با خودم می‌گفتم آقا چطور حرف‌های من را شنید؟

در همین افکار بودم تا اینکه شب شد و خوابیدم،در خواب دیدم پشت آیت‌الله بهجت(ره) ایستادم و در صف اول نماز می‌خوانم، متعجب شدم،در بیداری اصلا نمی‌توانستم به چند صف جلو برسم چه برسد به اینکه برم صف اول!

خوشحال بودم و پشت آقا نماز می‌خواندم،یک دفعه تعجب کردم،دیدم در جلوی آقا،روبروی محراب یک دربی باز است به یک باغ بزرگ و آباد،آخه این در رو کی باز کردند؟

اصلا قم چنین باغ بزرگی نداره،تعجب کردم،باغ سر سبز و پر از میوه‌ای بود،خدای من این باغ کجا بوده؟ در همین افکار بودم که به سلام آخر نماز رسیدیم،در انتهای نماز و هنگام سلام نماز درب باغ محکم بسته شد، یک لحظه از خواب پریدم.

یعنی من خواب بودم؟ آقا جواب سئوال من رو در خواب دادند، پس راز این فریاد بلند آقا هنگام سلام نماز درد دل کندن از آن باغ آباد و بازگشت به زمین خاکی بود؟ به دلیل این درد آقا فریاد می‌کشید، من جواب سئوالم رو گرفته بودم و پس از آن سه سال دیگر عاشقانه هر روز صبح برای نماز به قم می‌رفتم و سپس به تهران بازمی‌گشتم تا آقا رحلت کردند.»

این مطالب خاطرات یکی از نمازگزاران حضرت آیت‌الله العظمی بهجت(ره) بود که توسط پسر این مرجع تقلید فقید درمراسم سالگردحضرت آیت‌الله بهجت(ره)درمسجد صاحب الزمان(عج) ورامین بازگو شد.

کوثر،حوضى است در بهشت یا صحراى محشر که خداوند به پیامبراسلام (ص) عطا کرده است و مؤمنان هنگام ورود به بهشت از آب آن سیراب مى ‏شوند.

کلمه «کوثر» از «کثرت» است به معناى خیرکثیر.

شب 27 از این ماه روایتست که دوازده رکعت کند در این شب.در هر رکعتی «الحمد» و هر دو «قل أعوذُ» و «قل هو الله أحد» هر یکی چهار بار بخواند و پس از آن دعا کند دعایی که در شب نیمه ماه برفت بخواند و غسل مستحب است درین شب

و روز 27 بود از این ماه که ابوالقاسم محمد را فرستادند به رسالت و این روز یکی از چهار روزی است که در سال،روزه داشتن آن را فضلی بسیار است و آن 27 رجب است روز مبعث و 25 ذی القعده روز دَحْو الارض و هجدهم ذی الحجة روز غدیر و 17 ربیع الاول و مولد نبی.

و مستحب است روز 27 رجب غسل کردن و روزه داشتن و 12 رکعت نماز کردن با «الحمد»

و سورتی و پس از آن «الحمد» خواندن و «قل هو الله احد» و هر دو «قل أعوذ» هر یکی چهار

بار و

«لا إِلهَ إِلاَّ اللّهُ وَ اللّهُ أکبرُ،سُبْحانَ اللّهِ والْحَمدُ لِلّهِ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلاّ بِاللّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیم»

چهار بار «اَللّهُ اَللّهُ رَبّی وَ لا أُشْرِکُ بِهِ شَیْئا چهار بار و لا أُشْرِکُ بِرَبّی أَحَدا» چهار بار.

پیامبر(صلی الله علیه وآله) فرمود:

هر که سوره حجرات را بخواند، برای حفظ جنینش از خطرها و سقط،موثر است.

روزهای پنج شنبه و جمعه سوره یس و الصافات بخواند وبه شکم بدمد.و روزهای جمعه از قبل از صبحانه انار میل کند و قبل از طلوع آفتاب،و هر روز بر 2 عدد خرما سوره قدر بخواند و آن را ناشتا بخورد.

احسان، جامع‌ترین و وسیع‌ترین واژه در باب نیکی است.در حال فقر والدین،احسان مادّی و در حال غنای آنان، احسان روحی به آن‌ها واجب است چنان که احسان به یتیم شامل تأدیب،حفظ حقوق،محبّت و تعلیم او می‌شود.

مروری بر سیره رهبران الهی و عالمان مکتب اسلام،در تمام عرصه‌های مادی و معنوی،درهای گرانبهایی از علم و معرفت را به روی طالبان و مشتاقان می‌گشاید و هر فردی به فراخور توان خویش از این سفره معنوی بهره می‌برد.

فقیه عارف علی بن ابراهیم معصومی،معروف به «آخوندملاعلی همدانی»،در سال ۱۳۱۲ قمری در یکی از روستاهای سردرود به نام فس به دنیا آمد.مقدمات و سطوح فقه و اصول را در همدان آموخت،آن‌گاه برای تکمیل مراتب علمی راهی تهران شد و به مدت ۵ سال از محضر علما آن دیار از جمله حکیم و عارف حاج آخوند هیدجی،کسب فیض کرد و با آمدن مرحوم آیت‌الله حائری به قم،به این شهر عزیمت کرد و از محضر پر فیض آن استاد فرزانه کسب فیض کرد.

در سال ۱۳۵۰ قمری با درخواست مردم همدان و به امر آیت‌الله حائری به این شهر عزیمت کرد و به تدریس و رسیدگی به امور مردم همت گماشت و سرانجام در آخرین روز تیرماه سال ۵۷ شمسی مطابق با ۱۶ شعبان ۱۳۹۸ قمری دارفانی را وداع گفت.

خوابی عجیب

مرحوم آیت‌الله آخوند ملاعلی همدانی فرمود:

«شبی در عالم رویا دیدم،فردی درب منزل در حالی که در دست او چهار یا هفت مار بود،می‌زند و گفت:این مار‌ها را آورده‌ام که به جان شما بیندازم و سه تای دیگر هم مانده است که بعداً می‌آورم،وحشت‌زده گفتم نه! ببرید به جان فلانی (یکی از علمای معروف شهر) بیندازید.

فردا صبح درب حیاط را زدند، یکی از تجار شهر که او را می‌شناختم، وارد شد و گفت این ۴۰۰ یا ۷۰۰ تومان وجه را آورده‌ام و ۳۰۰ تومان دیگر هم مانده است که بعداً می‌آورم.

من بدون اینکه آن خواب دیشب به یادم باشد،گفتم،ببرید به فلانی بدهید.او هم رفت و به آن آقا داد،پس از چند روز دیگر برگشت و گفت:این سیصد تومان باقی مانده است آورده‌ام،تا این جمله را گفت من به یاد آن خواب افتادم و گفتم نمی‌خواهم، نمی‌خواهم،ببرید،ببرید!

مرد تاجر گفت: والله گناه بچه‌هاست و من تقصیر ندارم،گفتم: قضیه چیست؟

جواب داد: این اجاره سینماست که مقداری قبلاً آوردم و این هم بقیه‌اش است.

آن‌ها می‌پردازند تا به جهنم نروند و ما...

روزی در خدمت آخوند ملاعلی همدانی حضور داشتم،شخصی آمد و ۲۵ قران سهم امام آورد، مرحوم آخوند پول را گرفتند،آهی کشید و گفت: خداوندا ! این‌ها می‌آیند این را میدهند که به جهنم نروند و ما می‌گیریم تا به بهشت برویم!

تردید در مصرف بیت‌المال

آیت‌لله سید موسی زنجانی ضمن بیان خاطره‌ای از مرحوم آخوند همدانی فرمود:در یکی از زمستان‌های سخت همدان،مقارن نیمه شعبان که سرمای شدید و بی‌سابقه‌ای آن منطقه سردسیر را فرا گرفته بود،فقرای بسیاری دور خانه آخوند ملا علی اجتماع کرده،از او تقاضای کمک می‌کردند. ایشان که در مصرف سهم امام احتیاط تام داشت،به تردید می‌افتد که آیا سزاوار است که از آن وجوه به مستمندان بدهد؟

به همین منظور به توصیه یاد شده(برای دیدن ائمه در خواب) عمل می‌کند،منتهی بر اینکه دندان کشیده بود،روزه نداشته است.

با اینکه منزل آخوند به طوری بود که راهی به آن کوچه نداشت؛ ولی در خواب می‌بیند که حائلی نیست و مستمندان در اطراف کوچه به انتظار کمک نشسته‌اند و در آن اثنا صدای «یا کریم» بلند شد.

آخوند گفت:

دیدم،حاج شیخ عبدالکریم حائری بنیان‌گذار حوزه علمیه قم است!

میگوید:طلبکاری زیاد دارم و فعلاً من دو هزار تومان حواله دارم،مگر این‌ها(فقرا)باید از گرسنگی بمیرند.از خواب بیدار شدم،منتظر این حواله ماندم تا غروب خبری نشد،بعد دو هزار تومان از پدر زن دکتر جواد منصور گرفتم و به فقرا دادم.

بعد از گذشت بیست روز از این قضیه تقریباً پنجم ماه رمضان،کردی از اهل «باوعلی» به منزل آمد، صدایی بلند شد.دیدم «کرد» است،گفت:منزل آخوند اینجاست؟ گفتم: بفرمایید بالا،او با نوکرش آمد،کیفی به همراه داشت که در آن وصیت‌نامه‌ای بود،آن را خواند،از جمله در آن نوشته بود:دو هزار تومان بدهید به آخوند ملا علی،تاریخ وصیت‌نامه در‌‌ همان روزی بود که من شبش آن ذکر را خواندم!

مرحوم آخوند فرمود:چون دستورالعمل مزبور کاملاً رعایت نشده بود،یعنی نتوانسته بودم،روزه بگیرم، به طور غیر مستقیم و با وساطت مرحوم حاج شیخ برایم رفع تردید شد.

منبع

خــوش آن روزى كه مــا را سنگــرى بود
هــواى ما هواى ديگــرى بــود

خوش آن روزى كه دل‏ها يكصدا بود
خوش آن روزى كه جبهه كربــلا بود

خوش آن روزى كه دل مى‏سوخت در تب‏
و چفيه،بوى خون مى‏داد هر شب‏

و چفيه، يادگار جبهه‏ها بود
و چفيه، رازدار جبهه‏ها بود

خوش آن روزى كه با سر مى‏دويديم‏
به خاك پاك جبهه مى‏رسيديم‏

درون جبهه‏ها طوفان به پا بود
خدا در كنج سنگرهاى ما بود

دلى بود و خدايى بود و سنگر
دعا بـــــــود و شقايق‏هاى پرپر

هنوز آرى بسيجى مرد جنگ است‏
و در دست تمام ما تفنگ است‏

برادرهاى ما مردان جنگ‏اند
برادرهاى ما مرد تفنگ‏اند...

هنوز آرى هواى جبهه داريم‏
شقايـــق زادگان داغـــداريم‏

خزان ما، بهار ماست،امــــروز
شهادت،افتخار ماست،امروز..

   آتشــی نمى سـوزاند (ابراهیــم) را

  و دریایى غرق نمی کند(موسى) را

 کودکی مادرش او را به دست هاى "نیل" می سپارد

تا برسد به خانه ی فرعونِ تشنه به خونَش

دیگری را برادرانش به چاه مى اندازند

سر از خانه ی عزیز مصر درمی آورد

مکر زلیخا زندانیش میکند،عاقبت بر تخت ملک می نشیند

 از این " قِصَص" قرآنى هنوز هم نیاموختی

 که اگر همه ی عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند

و خدا نخواهد

نمی توانند

پس

به "تدبیرش" اعتماد کن

به "حکمتش" دل بسپار

و به سمت او قدمی بردار

تا ده قدم آمدنش به سوى خود را تماشا کنی.

حضرت رسول اكرم(ص):

«هر كس سی روز از رجب را روزه بدارد منادی از آسمان ندا خواهد نمود كه ای بنده ی خدا اما آنچه از تــو گذشته است برای تــو آمرزيده شد پس عمل را در مابقی عمر از سر بگير...» 

از ايشان پرسيده شد اگر كسی به هر دليلي عاجز ازين روزه باشد چه كند تا به همچين ثوابی كه توصيف فرموديد برسد؟ 

فرمودند:

«درعوض هر روز گرده نانی به تصدق بدهد كه قسم به كسی كه جانم به دست اوست هرگاه چنين تصدقی هر روزه بدهد به آنچه توصيف كردم و بيشتر از آن خواهد رسيد؛ چه هرگاه تمام خلايق كلا از اهل آسمانها و زمين جمع شوند بر اينكه مقدار ثواب آن را اندازه بگيرندبه عشر آن چيزی كه در بهشت از فضايل و درجات عائل میگردد نمی رسند.» 

گفتند:يا رسول الله صلی الله عليه و آله اگر كسی اين صدقه را هم نتواند برای اينكه به ثوابی كه توصيف فرمودی نائل شود،چه بايدش كرد؟ 

فرمودند:

«درهر روز ازماه رجب تا سی روز تمام شوداين تسبيح را يکصدمرتبه بگويد: 

سبحانَ الاِلهِ الجليل سبحان من لا يَنبَغی التسبيحُ الا له،

سبحان الاَعَزِّ الاكرم سبحـانَ من لَبِسَ العِـزَّ و هو له اهل»

قطره ای از دریای بیکران...

بیست و پنجـم رجب سالـــروز شـهادت حضرت امام موسی کاظـم

(علیه السلام)،امام هفتم شیعیان جهان در سال 183 هجری است

در باره حبس امام موسی(ع)به دست هارون الرشید شیخ مفید در ارشاد روایت می كند كه علت گرفتاری و زندانی شدن امام،یحیی بن خالد بن بر مک بوده است زیرا هارون فرزند خود امین را به یكی از مقربان خود به امام جعفربن محمد ابن اشعث كه مدتی هم والی خراسان بوده است سپرده بود و یحیی بن خالد بیم آن را داشت كه اگر خلافت به امین برسد جعفربن محمد را همه كاره دستگاه خلافت سازد و یحیی و بر مكیان از مقام خود بیفتند.

جعفر بن محمدبن اشعث شیعه بود و قایل به امامت موسی(ع)و یحیی این معنی را به هارون اعلام می داشت.سرانجام یحیی پسر برادر امام را به نام علی بن اسماعیل بن جعفر از مدینه خواست تا به وسیله او از امام و جعفر نزد هارون بدگویی كند.

در بحار ج ۸۹  از حضرت‌صادق(ع) روایت نموده:

هر کس پیش از ظهـر روز جمعـه دو رکعت نمـاز بکند در هـر رکعت یک مرتبـه

سوره(حمد) و شصت‌مرتبه سوره (قُل هُوَ اللّه) را بخواند و در سجودش بگوید

(بعد از ذکر سجود):

سَجَـدَ لَکَ سَوادی وَ خیَـالی وَ آمَنَ بِکَ فُـؤادی وَ أبُوءُ إلَیْکَ وَ‌ أعْتَـــرِفُ

لَکَ بِالذِّنْبِ الْعَظیم عَمِلْتُ سُوءً وَ ظَلَمْتُ نَفْسی فَاغْفِرلی ذُنُوبی فَإنِّهُ

لا یَغْفِرُ الذِّنُوبَ إلاّ أنْتَ أعوذُ بِعَفْـوکَ مِنْ عُقُـوبِتَکَ وَ‌ أعـوذُ بِــرِضاکَ مِنْ

سَخَطِکَ وَ أعوذُ بِکَ مِنْکَ لا أبْلُغُ مِدْحَتَکَ وَلا اُحْصی نِعْمَتَکَ وَلا الثّناءَ وَ

عَلَیْـکَ أنْتَ کَما أثْنَیْتَ عَلی نَفْسِکَ وَ‌ عَمِلْـتُ سُـوءً وَ‌ ظَلَمْـتُ نَفْسِی

پس کسی که این کار را بکند ثواب آن را دارد که چهل‌مرتبه قرآن را قرائت نموده.

یک روز،مرحوم آیت الله میـرزا احمد مجتهدی تهرانی که خدا ایشان را غریق رحمت واسعه ی خویش نماید؛با حالی خاص به بیان یک روایتی پرداختند.ایشان فرمودند:روزی فردی آمد خدمت امام معصوم(امام باقر و یا امام صادق علیهما السلام که تردید از بنده می باشد) و به ایشان عرض کرد :
اگر روزی یکی از دوستان شما گناهی کند،عاقبتش چگونه خواهد بود ؟
امام در پاسخ به وی فرمودند :
خداوند به او یک بیماری عطا می نماید تا سختی های آن بیماری کفاره ی گناهانش شود.
آن مرد دو مرتبه پرسید: اگر مریض نشد چه؟
امام مجدد فرمودند: خداوند به او همسایه ای بد می دهد تا اورا اذیت نماید و این اذیت و آزار همسایه، کفاره ی گناهانش شود .
آن مرد گفت: اگر همسایه ی بد نصیبش نشد چه؟
امام فرمودند:خداوند به او دوست بدی می هد تا وی را اذیت نماید و آزار آن دوست بد ، کفاره ی گناهان دوست ما باشد .
آن مرد گفت: اگر  دوست بد هم نصیبش نشد چه؟!
امام فرمودند: خداوند همسر بدی به او میدهد تا آزار های آن همسر بد،کفاره ی گناهانش شود .
آن مرد گفت:اگر همسر بد هم نصیبش نشد چه؟
امام فرمودند:خداوند قبل از مرگ به او توفیق توبه عنایت می فرماید .
بازهم آن مرد از روی عنادی که داشت گفت:و اگر نتوانست قبل از مرگ توبه کند چه؟

امام فرمودند :

به کوری چشم تو ! ما او را شفاعت خواهیم کرد .

به نقل از اسماء بنت عمیس

تاریخ شهادت حضرت فاطمه(س)

مخفى بودن قبر حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها

السلام علیك یا سیدة نساء العالمین

كل يريد رجاله لحياته/يا من يريد حياته لرجاله(1)

تعبیر روز قیامت به القارعه به جهت شدت و عظمت آن از ویژگیهای سوره‌ی مبارکه قارعه ‏است،توصیف مردمان در روز قیامت به پروانه‌های پراکنده و سرگردان تنها در همین ‏سوره‌ی مبارکه آمده است.‏

به طور کلی موضوعات طرح شده درسوره‌ی مبارکه قارعه عبارتنداز:توصیف روزقیامت ‏به القارعه یعنی روزی که در آن روز همه چیز در هم کوبیده می‌شود،بیان برخی از ‏اوصاف روز قیامت و صحنه‌های وحشتناک آن،اشاره به شدت حادثه روز قیامت که باعث ‏سرگشتگی مردمان می‌شود مانند پروانه هایی پراکنده به هر سو می‌آویزند،اشاره به ‏درهم کوبیده شدن کوهها در روز قیامت که چون پشم زده شده به هر سو پراکنده می‌شوند،تصریح به این حقیقت که در روز قیامت آنکس که کفه‌ی ترازوی اعمال نیکش سنگین‌تر ‏باشد زندگانی سعادتمندی خواهد داشت و آنکس که کفه‌ی ترازوی اعمال ناپسندش ‏سنگین‌تر زندگانی خفت‌باری را در انتظار خواهد داشت،اشاره به عاقبت حال مجرمان در ‏روز قیامت که آتش عظیم و سوزان دوزخ در انتظار آنهاست.‏

مباحث اخلاقی و اجتماعی بسیاری در سوره‌ی مبارکه قارعه آمده است قارعه به معنای ‏کوبنده است این سوره با بیان حوادث آستانه‌ی رستاخیز که بسیار کوبنده است آغاز ‏شده است پس از بیان این مطالب در این سوره دو خط یا دو شیوه‌ی زندگی در روی ‏کره زمین برای بشر ترسیم شده است که یکی به سوی سقوط و دوزخ و دیگری به ‏سوی سعادت و خوشبختی ختم می‌شود.تشریح وسیله‌ی سنجش اعمال انسانها در ‏روز رستاخیز یکی دیگر از محورهای طرح شده در سوره‌ی مبارکه القارعه است.‏

وسیله‌ی سنجش اعمال بندگان در رستاخیز به مانند ترازو یا هر وسیله‌ی سنجش دنیایی ‏نیست.بلکه مقصود از میزان در این سوره ائمه معصوم و عدل آنهاست،در روز قیامت ‏حقایق اعمال انسان با کارهای ائمه سنجیده می‌شود و این بزرگان معیار و وسیله‌ی ‏سنجش محسوب می‌شوند.‏در فضیلت تلاوت همراه با تدبر سوره‌ی مبارکه قارعه از پیامبراکرم(ص)روایت است هر ‏کس سوره‌ی قارعه را تلاوت کند خداوند به سبب قرائت آن در روز قیامت پرونده اعمال ‏نیکش را سنگین خواهد نمود.‏

همچنین در روایت دیگری از امام باقر(ع) آمده هر کس سوره قارعه را تلاوت کند خداوند ‏متعال او را از فتنه دجال محفوظ داشته و در روز قیامت او را از آفات دوزخ بدور می‌دارد.‏

تن دادن به کوران سفرها،از جهتی لازمه ترقی و تکامل انسان است،و این مرحلـه آزمودگی

و سازندگی،ارمغان‌ها به دنبال دارد،چنان ‌که یک راز آزمودگی و آبدیدگی قهرمان داستـان ما

حضــرت زینب علیهاالسلام را همین معنی باید دانست،و همین مسافــرت‌ها و تحـولات و بر

خوردهای پرورش ‌دهنده و سازنده بود که از دختـر علی علیهماالسلام عنصر آگاه و مقـاوم و

شجاعی به‌ وجود آورد،که بتواند رسالت بسیارعظیم الهی و ماندگار خویش را در زندگی خود

لباس عمل بپوشاند.

بدین لحاظ،مناسب خواهد بود که به مسافرت‌های هشت‌گانه حضـرت زینب علیهاالسلام به

‌طور خلاصه مروری داشته باشیم:

الو سلام،اين منم،مزاحمی كه آشناست،هزار دفعه اين شماره را دلم گرفته است،ولی هنوز پشت خط در انتظار يك صداست.

شما كه گفته‌ايد پاسخ سلام واجب است،به ما كه مي‌رسد حساب بنده‌هايتان جداست؟

الو دوباره قطع و وصل تلفنم شروع شد، خرابی از دل من است يا كه عيب سيم‌هاست؟

چرا صدايتان نمی رسد كمی بلندتر،صدای من چطور؟ خوب و واضح و رساست؟

اگر اجازه میدهی برايت درد و دل كنم، شنيده‌ام كه گريه بر تمام دردها شفاست.

دل مرا به سوی خود بخوان كه تا سبك شوم،پناهگاه اين دل شكسته‌ام خانه‌ی شماست.

خدا،مرا ببخش باز هم مزاحمت شدم،دوباره زنگ میزنم تا خدا،خداست.

چه معانی بلند و دلنشینی:

" يا من ارجوه لكل خير...

يا من يعطی الكثير بالقليل...

يا من يعطی من سئله...

یا من یعطی من لم یسئله

و من لم یعرفه تحننا منه و رحمة

اعطنی بمسئلتی ایاک جمیع خیر الدنیا و الآخره"

 

در شهر توریستی اسکاگن این زیبایی را میتوانید در سجیه دید،این شمالی ترین شهر دانمارکیهاست،جایی که دریای
بالتیک و دریای شمال بهــم می پیوندند.دو دریای مختلـف با هـم یکی نمی شوند و بنابـرین این راستــا بـوجود می آید.

و این همان چیزی است که در قـرآن آمده است.

سوره مبارکه الرحمن

مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیانِ(۱۹) بَیْنَهُما بَرْزَخٌ لا یَبْغِیانِ(۲۰) فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ(۲۱) یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ (۲۲)

۱۹دو دریا را به گونه ای روان کرد که با هم برخورد کنند.
۲۰ اما میان آن دو حد فاصلی است که به هم تجاوز نمی کنند.
۲۱ پس کدامین نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى‏ کنید؟
۲۲ از آن دو،مــروارید و مــرجان خارج مى‏ شود.


سوره مبارکه فرقان آیه ۵۳:

«و هو الذی مَرَجَ البحرینِ هذا عَذبٌ فُراتٌ و هذا مِلحً اُجاجً وَ جَعَلَ بَینَهما بَرزَخا و حِجراً مَهجوراً»

و اوست کسی که دو دریا را موج زنان به سوی هم روان کرد این یکی شیرین و آن یکی شور
و تلخ است و میان آن دو حریمی استوار قرار داد.

كاش قرآن رو فقط برای مجالس عزا قرائت نكنيم!

كاش خواندن قرآن در مجالس عقد و عروسی هم باب می شد و سر سفره عقد هر چند معمولی اما با صدای بلنـد قــرآن خوانده می شد تا اينطور تصـور نشود كه قرآن فقط برای مجالس عــزاست