پس از کشته شدن جعفرخان سر جانشینی او بین امرای زند اختلاف بوجود آمد.بالاخره حاجی ابراهیم کلانتر فارس در نهایت فداکاری سپاهی فراهم آورد و لطف علی خان فرزند جعفرخان را که در آن تاریخ در غرب فارس می زیست به شیراز خواست و در 15 شعبان سال 1203 ه.وی را که 22 سال داشت بر تخت نشاند و مدت شش سال فرمانروایی نمودو البته در تمام این مدت به مبارزه با رقیب نیرومند خویش آقا محمدخان قاجار پرداخت.لطفعلی که از همان آغاز نوجوانی،همراه پدر در جنگها شرکت می جست، تیر اندازی تیزبین،شمشیرزنی قهار و دلاوری بی باک بارآمد.

او جوانی فوق العاده خوش سیما بود. چهره ای جذاب،قامتی کشیده و اندامی باریک و قوی و چالاک داشت.لطف علی خان به همه کرم می کرد و هر کس برای حاجتی به او مراجعه می نمود بدون نصیب نمی ماند.با توجه به این فضایل اخلاقی و علاقه ی شدیدی که مردم فارس به سلطنت خاندان زند داشتند چنین به نظر می رسید که لطف علی خان عظمت و اقتدار زمان کریم خان را بار دیگر تجدید خواهد کرد اما با وجود حریف سرسختی چون آقا محمدخان قاجار و حوادث غیرمنتظره ای که در دوران سلطنت او روی داد این امید به یأس مبدل گردید.

او اولین کار بزرگی که پیش گرفت این بود که سه جاده شوسه بین شیراز و بوشهر و شیراز و بندرعباس و شیراز و بندرلنگه احداث کند. احداث این سه جاده در آن عصر یکی از کارهای بزرگ عمرانی بود که سلاطین سلف نکرده بودند و دومین کار بزرگی که در صدد بود انجام دهد ساختن سدی روی رودخانه ی موند بود تا آب آن رودخانه را بر اراضی طرفین رودخانه سوار کند. رودخانه موند رودی است که از کوههای فارس سرچشمه می گیرد و در گذشته بدون استفاده به خلیج فارس می ریخت. اگر آن سد ساخته می شد قسمت وسیعی از فارس که استفاده نشده بود یکی از حاصل خیزترین مناطق دنیا می گردید و اگر سه جاده را که می خواست احداث نماید به اتمام می رسید بسیار در توسعه ی آبادی و بازرگانی فارس مۆثر می گردید. اما جنگ های لطف علی خان با آقا محمدخان قاجار مانع از آن شد که آن جوان روشن فکر بتواند آن کارها را انجام دهد.اما نیت او نشان داد که استعداد زمام داری وی خیلی بیش ازمعاصرینش می باشد و از لحاظ داشتن لیاقت برای زمام داری با وجود جوانی دو قرن از معاصرینش برتری داشت .

او با این که جوانی دلیرو سلحشور بود، ذوق ادبی داشت وشعر می گفت و چند شعر که از وی باقی مانده نشان میدهد که یک شاعر با استعداد و خوب بوده است.وی علاوه بر اقدامات عمرانی در اولین سال سلطنت خود یک کار ادبی هم کرد و عده ای از شعرا و فضلای شیراز را مأمور نمود که با همکاری، اشعار حافظ را مورد مطالعه قرار دهند و آن قسمت از اشعار وی را که به طور حتم از او نبود را جدا نمایند.

در ابتدا ممکن است که این کار ساده جلوه کند و به نظر رسد که لطف علی خان کاری جالب توجه نکرده است ولی از نظر معنوی دارای اهمیت می باشد و نشان میدهد که لطف علی خان زند بیش از تناسب سن خود دارای ذوق و اطلاع ادبی بوده است. تصور می شد که بیشتر دشمنی آقا محمد خان قاجار به لطفعلی به خاطر زیبایی او بوده است یعنی لطف علی به خاطر زیبایی خود محسود او شده بود.

امابا به تخت نشستن لطفعلی خان،آقامحمدخان قاجار به سرعت روبه سوی شیراز نهاد و سرانجام در منطقه ای به نام هزار بیضا در پنج فرسنگی شیراز جنگ در گرفت که البته به سبب فرار محمدخان،عموی لطفعلی خان،زندیان شکست را پذیرا شده و به داخل شهر پناه بردند و قاجارها شیراز را محاصره نمودند،اما پس از اندکی به سبب برج و باروی شیراز و کمبود آذوقه و خوراک دامها ناچار به ترک محاصره گشتند.

خان زند پس از این ماجرا به تدارک سپاه و تجهیز ان دست یازید و به سوی کرمان تاخت و آن را در محاصره گرفت اما چندی از محاصره نگذشته بود که با فرا رسیدن زمستان،سپاه با کمبود آذوقه روبرو گشته و در نتیجه خان جوان بدون نیل به هدف ناگزیر به سوی شیراز بازگشت.

پس از این واقعه،لطفعلی خان زند تصمیم به افزودن اصفهان بر قلمروی خویش گرفت که در دستان حاکم قاجاری بود،بنابر این رو به سوی آن دیار نهاد.در این هنگام توطئه ای از سوی برخی بزرگان شهر از جمله حاجی ابراهیم خان کلانتر در شرف تکوین بود تا خان زند را سر به نیست کنند.به محض خروج شاه زند از شیراز حاجی ابراهیم به اجرای نقشه خود اقدام نمود و امرای طرفدار خان زند را دستگیر و به برادرش که در اردوی لطفعلی خان بود خبر داد که شورشی را در سپاه تدارک بیند.نتیجه آنکه خان ناکام زند با اندک یاران وفادار رو به سوی شیراز نهاد غافل از آنکه مرکز فرماندهی شورشیان شیراز می باشد.هنگامیکه او به پشت دروازهای شیراز رسید با بسته بودن دروازه های شهر از خیانت حاجی ابراهیم آگاه گردید و تلاش نمود تا وارد شهر گردد،اما حاجی ابراهیم کلانتر با تهدید سپاهیان او مبنی بر اینکه زن و فرزندانشان را در شیراز دستگیر و به قتل خواهد رساند توانست اندک یاران جوان دلاور زند را نیز از او جدا نماید و در نتیجه خان زند به اتفاق باقی مانده یاران که شمارشان از شمار انگشتان دست کمتر بود رو به سوی دشتستان گریخت.

پس از این اتفاقات ناگوار،حاکم بندر ریگ در حد توان خویش سپاهی فراهم ساخت و در اختیار خان جوان زند نهاد.و البته او با همین سپاه اندک شیخ بوشهر و حاکم کازرون را که به حاجی ابراهیم خان کلانتر پیوسته بودند شکست داده و سپس در دشت زرقان فارس مستقر گردید.حاجی ابراهیم دو دسته سپاه برای جلوگیری از پیشرویهای او فرستاد و لیکن هر دو سپاه به سختی شکست را پذیرا گشتند.

با شکستهای پیاپی خائنان،حاجی ابراهیم خان کلانتر از بیم خشم و انتقام لطفعلی خان،به ناچار رو به سوی آقا محمدخان آورد و از او یاری خواست.آقامحمدخان بیست هزار نیرو برای نبرد با خان زند و کمک به کلانتر خائن فرستاد.اما دلاور بی باک زند با سه هزارنفر سپاهی راه بر آنان بست و در صحرای قبله شیراز این سپاه را درهم شکست و متواری ساخت.پس از این نبرد خان قاجار که حریف را بی باک می یافت خود شخصا با نیرویی بین سی تا چهل هزارنفر رهسپار شیراز گردید و در نخستین روزهای شوال سال 1206 ق در منطقه ای به نام شهرک در چهارده فرسنگی شیراز اردو زد.و بدین ترتیب نبرد اجتناب ناپذیر گشت .

در این نبرد دگربار خان زند و سپاهیانش جلوه های درخشانی از دلیری و فداکاری از خویش به یادگار نهادند و در یکی از شبیخونها لطفعلی خان تا نزدیک خیمه خان قاجار پیش رفت و اردوگاه دشمن زیر و رو شد و سپاهیان قاجار فرار را بر قرار ترجیح دادند.اما در این هنگام  و در آستانه پیروزی نهایی،دلاور بی تجربه زند گفتار یکی از زیردستان خائن خود که ادعای فرار خان قاجار را می نمود باور کرد و دستور توقف نبرد را صادر کرد و فقط به هنگام روشن شدن هوا و در هنگامیکه بسیاری از سپاهیان او پس از تاراج و چپاول اردوی قاجار به مرودشت بازگشته بودند و فقط پانصد نیرو به جای مانده بودند که از خیانت آگاه گردید و به ناچار رو به سوی کرمان نهاد تا بتواند سپاه جدیدی تدارک بیند.و بدین ترتیب آقامحمدخان به شیراز وارد گشت و دستور داد تا گور کریم خان زند را بشکافند و جنازه او را به تهران انتقال دهند تا در جایی که همیشه زیر گامهایش باشد دفن کنند.

خان زند بعد از اشتباه بزرگ خویش و در حالی که به سوی کرمان می گریخت بازهم با خیانت یارانش روبرو گشت که او را تنها گذاشته و گریختند.بدین ترتیب او ناگزیر به حاکم طبس پناهنده شد.خان طبس در حدود دویست سپاهی در اختیار جوان دلاور اما بی تجربه زند نهاد و البته لطفعلی خان با همین سپاه کم شمار توانست که سپاهی عظیم را شکست داده و یزد را به تصرف خویش در آورد.پس از اندک زمانی بزرگان بم به خان زند پیوستند و او با نیرویی که شمارگانش به سیصد نفر می رسید برای تسخیر کرمان به راه افتاد  و با وجود آنکه مدافعان و اهالی شهر سرسختانه می جنگیدند سرانجام چاره ای به جز تسلیم شدن به خان بی باک زند را نیافتند.

آقا محمدخان با شنیدن این خبر دریافت که حریف دگربار در حال قدرت یابی است،بنابراین بی درنگ رو به سوی کرمان نهاد  و کرمان را محاصره نمود.این محاصره چهارماه به طول انجامید و در این مدت بنا به برخی روایات نیمی از مردم کرمان جان خویش را از دست دادند.امابه هرحال با وجود دفاع دلاورانه و سرسختانه یاران لطفعلی خان و در حالیکه حتی یکبار گروهی نزدیک به چهارهزارنفر از لشگریان قاجار را که به شهر نفوذ نموده بودند از دم تیغ گذراندند دگربار خیانت پیشگان وسایل شکست را تدارک دیدند.و سربازان قاجاری به شهر وارد شدند.با این وجود دلاور زند با پایمردی و رشادت در برابر ایشان مقاومت نمود و آنگاه در تاریکی شب با سه تن از یاران نزدیک خویش به قلب سپاه انبوه دشمن تاخت و موفق شد که از کرمان خارج شود و به سوی بم بگریزد.چون آقامحمدخان از فرار لطفعلی خان آگاه شد،با خشم و غضبی که ناشی از کینه شدید او نسبت به خاندان زند بود،دمار از روزگار مردم کرمان برآورد و دستور داد هشت هزار نفر زن و بچه آن شهر را بسان کنیزکان و غلامان میان سپاهیان تقسیم نمایند و گروهی بسیار از مردان را نابینا سازند و یا به قتل رسانند.

اما لطفعلی خان که به حاکم بم پناه برده بود دگربار دچار خیانت گردید.خان جوان زند در روز چهارشنبه پنجم ربیع الثانی سال 1209 ق پس از روبرو گشتن با حمله یاران حاکم بم و در حالیکه تنها و بی یاور مانده بود به مبارزه ای دلیرانه برخواست و سرانجام پس از ساعتی نبرد نابرابر زخمی و اسیر گردید.وی را در حالیکه در نبرد با دشمنان زخم های سختی را بر بازو و پیشانی برداشته بود به کرمان نزد خان قاجار بردند. او که خون بسیاری را از دست داده بود با همان حال نزار در برابر آغامحمد خان ایستاد و بدو سلام نداد و وی را خوار داشت.

آغامحمد خان نیز دستور داد که اصطبل‌بانانش که از ترکمانان بودند وی را مورد تجاوز جنسی قرار دهند.

فردای آن روز وی را باز به پیش خان قاجار آوردند در حالیکه دیگر هوشی در تن نداشت و آب هم بدو نداده بودند و وی را بر روی زمین می‌کشیدند.به گزارش تاریخنویسان خان قاجار با نیشخند بدو گفت که:هان لطفعلی خان! هنوز هم غرور داری؟ واپسین شاه زند که دیگر توان سخن گفتند نداشت تنها سرش را بالا برد و با خشم بدو نگریست.این ایستادگی خان قاجار را به خشم آورد و دستور نابینا کردن او را دادو سپس به تهران فرستاده شد و پس از تحمل شکنجه های بسیار بود،که او را به فرمان خان قاجار به قتل رساندند .

پیکرش را در امامزاده زید در بازار قدیمی تهران به خاک سپردند.امروزه سنگ گوری بر خاکش نهاده‌اند که خرجش را بازاریان تهران پرداخت نمودند.

بعد از استقرارسلسله صفویه،حكومتی در ایران شكل گرفت كه خود رابه مذهب شیعه متصل میكرد،با این وصف،مردم ایران نیز در فضایی كه بااعتقادات وآداب ورسوم شیعی همراه بود،زندگی میكردند.از جمله پیامدهای غیبت امام دوازدهم برای مذهب شیعه پیدایش فقیهانی بود كه پاسداری و تفسیر دینی مذهب شیعه را بر عهده داشتند.آنهادرطول زمان ازبعداقتصادی،اجتماعی،مذهبی و سیاسی درجامعه و میان عامه مردم به نفوذ وقدرت قابل توجه ای دست یافتند وبه تبع آن حكومتگران نیز برنفوذ وقدرت آنان صحه گذاشتند. بدین ترتیب روحانیت در حیطه عوامل مؤثرساخت قدرت سیاسی قاجاریه پیش از مشروطه قرار گرفت.در پاسخ به این پرسش كه چگونه این امر محقق شد باید گفت كه پس از سقوط صفویه درعهد سپری شدن دوران فتوت وجاری و روان شدن امنیت درآغازین روزهای حكومت آغامحمد خان قاجار،علمای شیعه قدرت و نمودی در جامعه ایرانی نیافته و تنها مقدمات تقویت نیروی خود را یافتند.

مهاجرت علما به عتبات عالیات و دوری گزیدن ازسلطه حكومت،آغاز سلطنت فتحعلی شاه و امنیت وآرامش حاصل ازآن و نیز تمایل شاه مبنی برجلب حمایت علماء از حكومت وهمچنین پیروزی و فتح علمای اصول بر اخباریون و صوفیه،نفوذ علمای طراز اول شیعه در جامعه ایرانی و به تبع آن نفوذ آنها درساخت قدرت سیاسی قاجار پیش ازمشروطه را موجب شد.

دردوره قاجاریه،علما علاوه برحفظ دیانت وظایف مهمی را در جامعه به عهده داشتند،ازجمله این وظایف میتوان به تولیت اوقاف خصوصی وآستان مقدس قبور امامان وتایید صحت اسناد مالكیت، گردآوری و توزیع انواع صدقه ها و پول هایی كه درراه مقاصد خیریه و دینی داده می شد،قضاوت و داوری و نیز آموزش اشاره داشت.بدین ترتیب محل درآمد علما از بقاع متبركه،مساجد و نذرهای افراد و تولیت اوقاف بود؛و بعضی از آنان از طریق تجارت كسب درآمد میكردند.

علمای عصرقاجاربرای حفظ وافزایش قدرتشان با شاه و بازیگران اصلی قدرت وعامل موثربرقدرت سیاسی به انحای مختلف دركشمكش ویاموافقت دائم بسرمی بردند وهمین كم وكیف ومیزان تاثیرپذیری وتاثیرگذاری آنان برساخت قدرت سیاسی راتعیین می نمود.

آغامحمدخان قاجار به سبب خصوصیات شخصی و حكومتی خود آنچنان با روحانیت در مسایل حكومتی حشر و نشر ننمود و فرصت ارز اندام برای علما باقی نگذاشت.

دوران حكومت فتحعلی شاه به سبب گسترش دربار و سامان اداری وحكومتی ونیزعلاقه فتحعلی شاه و وقوع جنگ های ایران وروس، زمینه مداخله بسیاری ازعلمای مهم درزندگی عمومی رافراهم كرد وآنها به تدریج دررویدادهای حكومتی به نفوذ موثری دست یافتند.

یک مقام صهیونیست راز فاصله گرفتن آمریکا از بلوف های نظامی اسرائیل علیه ایران را فاش کرد.
ژنرال دمپسی رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا اخیرا تصریح کرده بود آمریکا حاضر نیست همدست اسرائیل در حمله به ایران تلقی شود.روز گذشته نیز روزنامه صهیونیستی یدیعوت آحارونوت از پیغام محرمانه آمریکا به ایران خبر داد مبنی بر اینکه «واشنگتن از حمله تل آویو به تاسیسات هسته ای ایران حمایت نمی کند» و «شما هم پایگاه های ما در خلیج فارس را تهدید نکنید».این گزارش یدیعوت آحارونوت از سوی جی کارنی سخنگوی کاخ سفید تکذیب شد. اما رابرت بایر افسر سابق سیا به بی بی سی گفت بعید نیست آمریکا چنین کرده باشد.
در همین حال به گفته یک مقام اسرائیلی،آمریکا با تجاربی که از عراق اندوخته است خود را با ایران درگیر نمی کند.
گیورا آیلند مشاور قبلی امنیت ملی رژیم صهیونیستی اعلام کرد «احتمال مشارکت آمریکا با اسرائیل در حمله علیه تاسیسات هسته ای ایران بسیار ضعیف است.»وی افزود:آمریکا تا بحال به دلیل فعالیت هسته ای به کشوری حمله نکرده و معمولا زمانی اقدام نظامی می کند که منافعی برایش داشته باشد.آمریکا تاکنون نتوانسته ازبحران عراق و افغانستان خلاص شود پس به هیچ وجه مایل نیست خود را با مشکل بزرگی همچون ایران درگیر کند و دردسری تازه برای خود بیافریند.
همزمان رسانه های صهیونیستی نظیر معاریو و رادیو اسرائیل از وخامت روابط با آمریکا و کشورهای غربی خبر میدهند.نتانیاهو در آخرین جلسه کابینه خود با تلخی تمام گفته است: گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی گفته های پیشین مرا تایید می کند که تحریم ها اثری بر اقتصاد ایران ندارند و مانع از پیشرفت در برنامه اتمی نمیشوند و موجب گردیده که مقامات ایران از گفت وگو با ابرقدرت ها سوءاستفاده کنند و فرصت لازم را برای پیشرفت در برنامه اتمی خود به دست می آورند.باید حقیقت را گفت و آن اینکه جامعه بین المللی یک خط قرمز روشن برای ایران تعیین نمی کند و حکومت تهران نیز فکر می کند که جامعه بین المللی قاطعیت ندارد.
وی با انتقاد از حضور نمایندگان ۱۲۰ کشور جهان در نشست جنبش عدم تعهد در تهران گفت: آنها موضوع نابودی اسرائیل را از زبان سران ایران شنیدند و از جای خود تکان نخوردند و هیچ کس بلند نشد و سالن را ترک نکرد.
در همین حال روزنامه معاریو در گزارشی که به سخنان نتانیاهو می پرداخت، نوشت:بحران اعتماد میان آمریکا واسرائیل بر سر ایران شکل گرفته است.
از سوی دیگر دانی ابالون معاون وزیر خارجه اسرائیل در صفحه فیس بوک خود نوشت:

رژیم اسلامی  خیلی وقت است که از تمام خط قرمزها عبور کرده و ما هر اقدامی را که بر مشروعیت این رژیم می افزاید،محکوم می کنیم.دیدار دبیرکل سازمان ملل از تهران یک اشتباه سیاسی بود.او باید این اجلاس را تحریم میکرد.ما مستقیما به دبیرکل سازمان ملل متحد رجوع کردیم و از وی مصرانه خواستیم که در این اجلاس شرکت نکند. شایسته نبود که وی در اجلاسی شرکت کند که نمایانگر رفتار و اعمالی قبیح است.

به گزارش سرویس فضای مجازی سیاست ما؛

در زمانی که عراق با تهدید بمب گذاری و موشک باران مـردم را از رفتن به نماز جمعه  می هراساند نماز جمعه 24 اسفند ماه 63 با صلابت هرچه تمام تر به امامت آیت الله خامنه ای رئیس جمهور و امام جمعه وقت برگزار گردید.با اینکه مردم میدانستند امکان دارد در این نماز جمعه شهید شوند با این حال هر چه باشکوه تر در این مراسم پرفیض شرکت نموده و در صفوف به هم پیوسته قرار گرفته و گوش جان سپردند به آیات کلام الله مجید و خطبه های نماز جمعه به امامت آیت الله خامنه ای.

در این روز منافقین با برنامه قبلی نماز جمعه را با بمب قوی مورد هدف قرار دادند و 14 نفر از هموطنان را شهید و 88 نفر دیگر را زخمی کردند.به گفته حاضران عینی آیت الله خامنه ای بعد از انفجار این بمب نه تنها خطبه ها را قطع و دانشگاه را ترک نمایند بلکه با صلابت هر چه بیشتر و بدون حتی یک ذره لرزش صدایی مشغول به ایراد ادامه خطبه ها شدند.مردم نیز بعد از این انفجار نماز را در همان صف های به هم فشرده ادامه دادند و نماز را به پایان رساندند. 

۱۷شهریـور تکـرار عاشورا و میدان شهدا تکـرار کـربلا و شهدای ما تکـرار شهدای کـربلا و مخالفان ملت ما تکرار یـزید و وابستگان او هستند.

امام خمینی (ره)

   دولت جمشید آموزگار که از نخستین روزهای زمامداری،سیاست تحمیق مردم را پیش گرفته بود و می خواست با همان سازمان های امنیتی موجود،بحران ها را پشت سر بگذارد و رژیم را حفظ کند،نتوانست در برابر امواج توفنده ی انقلاب اسلامی پایداری کند.

   تظاهرات مردمی و راهپیمایی های عظیم،روز به روز گسترش می یافت و مراکز فساد، قمارخانه ها و کاباره ها مورد هجوم مردم قرار می گرفت و اعتراضات مردمی علنی تر می شد. به دنبال شکست کابینه آموزگار و ناتوانی دولت در پاسخگویی به استیضاح نمایندگان مجلس فرمایشی شورای ملی در خصوص حادثه سینما رکس آبادان و قاطعیت انقلابی مردم در پیشبرد خواسته هایشان،پس از یک سال در چهارم شهریور ۱۳۵۷،مجبور به استعفا شد و مهندس جعفر شریف امامی که از رجال مشهور وابسته رژیم که ۱۵ سال رئیس مجلس سنا و در سال ۱۳۳۹،نخست وزیر بود،به قصد کنترل اوضاع،از طرف شاه مامور تشکیل کابینه شد.نقشه امریکا این بود که با این تغییر و تحول تا حدی از خشم و نفرت عمومی بکاهد.شریف امامی برنامه دولت خود را براساس آشتی ملی و احترام به روحانیت قرار داد و با آزادی ۲۳۷ نفر از زندانیان سیاسی و تعطیلی قمارخانه ها و کازینوها تلاش کرد خود را مردمی نشان دهد.ولی این ترفندها کارساز نشد و همان روز که مصادف با شهادت مولای متقیان علی(ع) بود، تظاهرات و برخوردهای خونین ادامه یافت

زنی است كه از لحاظ طول عمر.اگر درتاریخ گذشتگان بی نظیر نباشد،بطور قطع كم نظیراست.او نخستین امام خود علی(ع(را درک كرد و تا زمان امام هشتم حضرت رضا علیه السلام در این جهان زندگی كرد.هنگامی كه خدمت امام چهارم حضرت زین العابدین(ع)شرفیاب گردید یكصد و سیزده سال از عمرش می گذشت و ضعف پیری او را ناتوان و رنجور كرده بود.

اما از بركت دعای آن حضرت نیرو گرفت و سلامت از دست رفته خود را بار دیگر بكف آورد.با توجه باینكه امام رضا علیه السلام بعد از سال دویست هجری به شهادت رسیده است،میتوان اطمینان حاصل كرد كه"حبابه" تا حدود سال 195 زنده بوده است و بدین ترتیب عمر این بانوی با عظمت،از 160 سال هم متجاوز خواهد بود.

سعد ابن معاذ از اصحاب بزرگ پيامبر(صلى الله عليه و آله و سلم)از اهل مدينه بود،در جنگهاى اسلامى مانند جنگ بدر،احد،خندق و...شركت داشت،و در جنگ بدر پرچمدار طايفه اوس بود، اين مسلمان متعهد و تلاشگر،درجريان جنگ خندق،بر اثر تيرى كه از ناحيه دشمن به رگ اكحل او همان رگى كه هنگام رگ زدن،آن را نيشتر مى ‏زنند رسيد از آن پس،بر اثر خونريزى روز به روز حال او رو به ضعف نهاد و بسترى گرديد.
او شهيد زنده و جانبازى مؤمن بود،كه در مسير شهادت قرار گرفته بود پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم) مكرر به عيادتش مى ‏آمد و از او تجليل و احترام كرد،در لحظات آخر عمر او،پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم)در كنار بسترش مى ‏آمد و از او پرستارى می ‏نمود، و اين دعا را در حق او می‏كرد:خدايا! سعد در راه تو جهاد كرد و پيامبرش را تصديق نمود،روح او را به خوبى بپذير
صبح آن روزى كه سعد از دنيا رفت،جبرئيل بر پيامبر(صلى الله عليه و آله و سلم)نازل شد و عرض كرد: اى رسول خدا! چه كسى از امت هاى شما از دنيا رفته است،كه فرشتگان آسمان، روح او را به يكديگر مژده می‏دهند؟
پيامبر(صلى الله عليه و آله و سلم) به مسجد آمد،و از وفات سعد اطلاع يافت آن حضرت پس از نماز صبح همراه مردم به سوى خانه سعد حركت كردند،وقتى كه وارد خانه او شدند،ديدند بستگان او مشغول غسل دادن جنازه سعد هستند،پيامبر(صلى الله عليه و آله و سلم)در كنارى نشست،ناگاه ديدندآن حضرت زانوهاى خود را جمع كرد،علتش را پرسيدند،فرمود:فرشته ‏اى فرود آمد،جا براى او نبود،به او جا دادم هنگامى كه او را برداشتند،رسول خدا(صلى الله عليه و آله و سلم) شخصا جلوى تابوت را گرفته بود...و فرمود:سوگند به كسى كه جانم در دست او است،هفتاد هزار فرشته: جنازه سعد را تشييع می‏كردند
طبق بعضى از روايات آمدن هفتاد هزار فرشته براى تشييع او از اين رو بود كه سعد به خواندن سوره توحيد،مداومت مى نمود

مقام سعد در درجه ‏اى بود كه پيامبر(ص) به او فرمود:
مژده باد به تو،خداوند پايان عمرت را با شهادت،ختم كند،و عرش خدا از مرگ تو، به لرزه درآيد، وبه شفاعت تو،مسلمانان درقيامت به عدد موهاى حيوانات قبيله بنى كلب،واردبهشت میشوند.

رسول خدا(صلى الله عليه و آله و سلم) شخصا جنازه سعد را حنوط كرد و آن را تا قبرستان بقيع با سر و پاى برهنه و بدون عبا حمل نمود،و شخصا داخل قبر شد و جنازه سعد را به كمک حاضران در ميان قبر نهاد و روى قبر را با سنگ و خشت و خاک پوشانيد.
وقتى كار دفن به پايان رسيد مادر سعد كنار قبر آمد و گفت:هنيئا لک الجنه يا سعد:اى سعد! بهشت بر تو گوارا باد

رسول خدا(صلى الله عليه و آله و سلم) به مادر سعد فرمود:اى مادر سعد! چيزى را به طور جزم بر خدا حكم نكنفان سعدا قدا اصابته ضمه:همانا اكنون فشار قبر، سعد را گرفت پس از فراغ،مردم به خانه‏ هاى خود مراجعت كردند،رسولخدا(صلى الله عليه و آله و سلم) نيز مراجعت نمود،در اين ميان،حاضران از آن حضرت پرسيدند:اى رسولخدا(صلى الله عليه و آله و سلم) ديديم كه شما به گونه ‏اى با سعد رفتار كردى كه با احدى چنين نكردى،و با سر و پاى برهنه،جنازه او را حمل نمودى،و بدون عبا و رداء او را تشييع نمودى،گاهى طرف راست تابوت و گاهى طرف چپ آن را گرفتى،دستور غسل دادن جنازه‏اش را دادى،و نماز بر آن خواندى او را خود به خاك سپردى،در عين حال فرمودى:قبر،او را فشار می‏دهد چرا؟
پيامبر(صلى الله عليه و آله و سلم)در پاسخ فرمود:نعم انه كان فى خلقه مع اهله سوء:آرى، فشار قبر به خاطر كج خلقى سعد،با خانواده‏اش بود.

عالم برزخ در چند قدمی ما
اشتهاردی

اینجا هر فصلش دیدنی است.از زمستان سرد و برف‌نشین هم که خبری نیست،سال‌هاست که هوا رو به گرمی میرود.بهارش بوی طراوت میدهد.گرمای تابستانش زیر خنکی سبز درختان و آوای پرندگان مثل یک خواب رویایی می‌ماند.

کیو با لهجه مردمانش،یعنی لهجه لری خرم‌آبادی‌ها به معنی کبود و آبی است.دریاچه‌ای زلال و نیلگون که آسمان را در خود به تصویر می‌کشد و تقدیم نگاه رهگذران میکند.

آیینه‌ای آبی و نیلی در مساحتی هفت هکتاری و عمقی که بین سه تا هفت‌متر نوسان دارد.زیبایی بی‌بدیل این آبی آرام که آن را در شمار یکی از منحصربه‌فردترین و زیباترین دریاچه‌های استان لرستان قرار داده،سالانه گردشگران زیادی را مهمان زیبایی‌های خود می‌کند.شاید بتوان ادعا کرد که آبی‌ترین دریاچه کشور را باید در لابه‌لای درختان سبز در سبز این بخش از خرم‌آباد در مرکز لرستان یافت.

و اذکر ربک فی نفسک تضـرعـا و خیفة
و دون الجهر من القول بالغـدو و الأصال

هر صبح و عصر،پـروردگارت رو پیش خودت،
با خوف و تضرع،و با صدای آهستـه یاد کن.

آخرین فرصت های سفر تابستانی است و اگر هنوز برای انتخاب مقصدتان مردد هستید، پیشنهاد می کنیم روی گزینه های غربی کشور که این روزها سرسبز و خنک و دلچسب هستند،بیشتر فکر کنید.پیشنهاد ما برای شما،استان کردستان و شهرستان سروآباد است که با طبیعت خنک و پرآبش از شما پذیرایی خواهد کرد.

اورامان معروف ترین و توریستی ترین بخش کردستان است و اگر قرار باشد یک سفر کوتاه به این منطقه داشته باشید،باید بگوییم آنچه لذت سفر شما را کامل میکند،سر زدن به رودخانه سیروان است.رودخانه‌ای كه در جنوب غربی كردستان جریان دارد و طولانی‌ترین رودخانه این استان به حساب می آید.

از زیبایی های اورامان زیاد برایتان گفته ایم؛اما بگذارید این بار از طراوت رودخانه سیروان بگوییم که می توانید در حاشیه آن چند روزی اقامت کنید و سفر طبیعت گردی متفاوتی را تجربه کنید.

سیروان محل تمرین و مسابقات قایقرانان استان است و حتی گاهی به میزبانی مسابقات ملی و بین‌المللی هم انتخاب میشود.با این حساب،اگر اهل قایقرانی باشید میتوانید از موج های پرخروش این رودخانه به اندازه کافی لذت ببرید

سیروان بعد از به هم پیوستن آب‌های بخش‌های جنوب‌غربی،غرب و مركز استان مثل قشلاق،گاوه‌ رود و گردلان به وجود میآید و در مسیری طولانی به راه می‌افتد و با مسیر پیچ در پیچ خود،زمین های زیادی را سیرآب میکند.این رود سروآباد و منطقه باستانی اورامان را به دو بخش تقسیم میكند و تنها راه ارتباطی مهم بین این دو بخش پل دوآب درحدود 25 كیلومتری شمال غربی پاوه است.در كناره شمالی سیروان مقبره سلطان اسحاق در نزدیكی روستای شیرخان واقع شده است.سیروان بعد از طی مسیری طولانی با رودخانه لیلی تلاقی پیدا كرده و وارد كردستان عراق میشود و از آنجا با پیوستن به رودخانه دیاله،وارد رود بزرگ دجله شده و در نهایت به خلیج همیشه آبی فارس می ریزد.

شاید برایتان جالب باشد که بدانید،سیروان محل تمرین و مسابقات قایقرانان استان است و حتی گاهی به میزبانی مسابقات ملی و بین‌المللی هم انتخاب میشود.با این حساب،اگر اهل قایقرانی باشید می توانید از موج های پرخروش این رودخانه به اندازه کافی لذت ببرید.اما حواستان باشد که رودخانه سیروان به همین اندازه هم برای شنا خطرناک است.به خصوص برای بچه ها و شناگرهای آماتور.خطر غرق شدن در این رودخانه بسیار زیاد است و بارها پیش آمده كه جوانان كرد از اهالی بومی همین منطقه وقتی برای شنا وارد رودخانه شده‌اند،غرق شده اند.

اگر قصد سفر به اورامان و سیروان را دارید،بهترین مسیر فاصله بین روستاهای «اسپریز» تا «هجیج» است كه به دلیل وجود جاده شنی موازی و در راستای رودخانه،دیدنی‌های بسیار زیادی دارد و مطمئنا می‌تواند نظر و رضایت شما را جلب كند.طولانی ترين رودخانه کردستان

آنکه بی بـاده کند جان مــرا مسـت کجاست؟
آنکه بیرون کند از جان و دلم دسـت کجاست؟
آنکه ســوگنـد خـــورم جـــــز بسـر او نخــــورم
آنکه سوگند من و توبه ام اشکست کجاست؟
آنکه جــــان هـا بسحـــر نعــــــره زنـانـنــد ازو
آنکه ما را غمـش از جای ببردست کجاست؟
جــــان جانست و گـر جــای نـدارد چـه عجـب؟!
این که جا می طلبد در تن ما هست کجـاست؟
غمزه ی چشم بهـانه ست و زان سو هوسیست
انکه او در پس غمزه ست دلـم خست کجـاست؟
پـــــرده ی روشـن دل بســـت و خیــــــالات نمــود
وانکه در پــرده چنین پرده ی دل بست کجـاست؟
عقل تـا مسـت نشـد چــــون و چــــرا پسـت نشد
آنکه او مست شد،از چون و چرا رست،کجاست؟

مولانا

گل كن ۵٠٠                         تاج آباد ١٠٠٠٠                             
گلستان ۴٠٠٠                     بی بازگ ٨٠٠                              
چاه علی اكبر ١٠٠٠              بیوک٣٠                                      
چیروک - مرگی و قصیان ٩٠    بیدكوه ١٠٠٠                               
پیرحاجات - جشمه ٢٠          بیشه علیا ۵٠٠                            
پیرحاجات - ا آباد ۵٠٠            تشكانان ۴۵٠٠                             
پیرحاجات - سلو ١٠٠٠          ده ته ٢٢٠٠                                  
پیرحاجات - زین آباد ٢٠٠        ده شادی و كلاته ٨٠٠