دلم دائـم بدنبال نگار است

برای دیدن او بیقــرار است

اگـــر هر روز رویش را نبینــم

هوای آسمانـم پر غبار است

نگاهت روشنی بخش شب من

فـــراقت مـایـــه ی درد و تب من

تو رویـای منی در هر شب و روز

بــود ناـمت همیشـه بـر لـب من

ستاره حیدری

ببار ای چشم بارانی،که یارم برنمی گردد

طبیب قلـب بیمــــــار و نگارم برنمی گردد

بسان شمع سوزانم من از غمها پریشانم

اگر حتی،همیشه خون ببارم برنمی گردد

نشستم گوشه ی خانه همیشه چشم بر راهم

دگر لبخند،بــر شب های تارم برنمی گردد

بهارم گشته چون پاییــز و من در خـانه غمگینم

دلی از داغ او آشفته دارم برنمی گردد

شدم چون مرغ افسرده میان این قفس محبوس

انیس و مونس این قلـب زارم برنمی گردد

ستاره حیدری

علی بن محمد سمری،آخرین نایب امام زمان علیه السلام

حضرت مهدی حجت بن الحسن علیه السلام، دوازدهمین و آخرین امام شیعیان،به امر پروردگار و مشیت الهی،عمری طولانی پیدا کرد و هم چنان زنده است،تا زمانی که خداوند سبحان وی را مأمور قیام بزرگ و تشکیل حکومت سراسری اسلامی نماید و به دست توانای او،قسط و عدل را در سراسر زمین برقرار و یکتاپرستی و عبودیت را فراگیر نماید.

امام زمان علیه السلام از آغاز زندگی خود،در حالت غیبت به سر می برد و از منظر عموم مردم به دور است،اگر چه او در میان مردم است و شاهد و ناظر کردار و رفتار آنان است.

آن حضرت دو نوع غیبت دارد که به غیبت صغری و غیبت کبری معروف شده است.(1)

در ایام غیبت صغری از سوی نایبان منصوب خویش با شیعیان در ارتباط بود.پس از شهادت امام حسن عسکری علیه السلام در هشتم ربیع الاول سال 260 قمری،تا پانزدهم شعبان سال 329 قمری،به مدت 69 سال،غیبت صغرای آن حضرت،ادامه یافت که با محاسبه ایام غیبت آن حضرت در حیات پدرش امام حسن عسکری علیه السلام به مدت 74 سال خواهد شد و در این مدت چهار تن از شخصیت های معروف و ممتاز شیعه به ترتیب،امرنیابت آن حضرت را برعهده داشتند و واسطه مستقیم آن حضرت با شیعیان و عموم مردم بودند.

و خدا خواست که یک عمر نبیند یعقوب

شهر بی یار مگر ارزش دیدن دارد ؟


دلمو شکستن هیچ نگفتم

به اعتمادم ضربه زدن هیچ نگفتم

غرورمو رو در جمع و خلوت شکستن هیچ نگفتم

عشقم رو به مضحکه گرفتن هیچ نگفتم

نگاهم را نادیده گرفتن هیچ نگفتم

از جمع پاکم کردن هیچ نگفتم

رفتم که دگر هیچ نگوییند

رفتم که هیچ نگویید

می روم که با رفتنم مفتخرتان کنم به نبودنممم

(ماتریس متقارن ادبی)

از چهره افروخته گل را مشکن!

مشکن به چمن ای مه من قدر سخن!

دست آن شيـخ ببــوسيـــــد كـه تكفيـــرم كرد

محتسب را بنـــــوازيــــــــد كـــــه زنجيــرم كرد

معتكف گشتـــم از اين پس، بـه در پيــــر مغان

كه به يک جرعه مى از هر دو جهان سيرم كرد

آب كوثــر نخــــــــــــورم، منّت رضــوان نبــــــرم

پرتــــــو روى تـــــو اى دوست، جهانگيـــرم كرد

دل درويـش به دسـت آر كــه از ســـــــرّ اَلَست

پـــــــــــــرده بـرداشتـــه، آگاه ز تقديــــــرم كرد

پيــــــــر ميخـانه بنــازم كه به سر پنجه خويش

فـانيـــم كــرده، عـــدم كـرده و تسخيــــرم كرد

خــــــــادم درگه پيــــــرم كــه ز دلجــــويى خود

غـــافل از خــويش نمــود و زبــــر و زيـــــرم كرد

حضرت امام خمینی (ره)

ما مست علوفه ایــم،مـردن بهتر

بی برگ و شکوفه ایم،مردن بهتر

از غیبت طولانـی تان شد معلـوم

ما مــردم کوفـه ایــم،مــردن بهتر

تـو امام عصری و عصر جمعه های من این همه دلگیر!

گنهـم چیست که در مــرداب خویش افتـــاده ام گیـر...

به یاد او همه غـم ها ز سینه دور شود

دلـم به رغم سیاهیش غرق نــور شود

همیشه منتظرش بودم ای خدا مپسند

که بعد مردن ما جمعه ی ظهور شود...

گــر پـــرده ز رخ بـاز نمــاید مهدی(عج)

از خلــق جهـــان دل بربایـد مهدی(عج)

ای شیعـه چنـــان منتـظـر مولــی باش

گویی که همین جمعه بیاید مهدی(عج)

الگو گرفته از کار کوچه باغ استاد کمال الدین بهزاد هست 

اثر :خانم یاس