در خلوت دلم،در همنشینی با غمها ببین که چگونه میریزد اشک از این چشم ها

 این چشم های خیس،همان چشمهاییست که تو خیره به آن بودی در لحظه دیدار

 میفهمی معنای دلتنگ شدن را،میفهمی معنی انتظار را؟

 نه ! دلتنگی آن نیست که مرا اینگونه محکوم به سکوت کرده است

 انتظار آن نیست که اینگونه مرا محکوم به بیقراری کرده است

 خیالی نیست،من همچنان با خیال تو سر میکنم پس بی خیال…

 بگذار در حال خودم باشم،بگذار همچنان من دیوانه دیوانه ات باشم

 مزاحم خلوتم نشو،اگر مــرا میخواهی سد راه اشک هایم نشو...

 بگذار آرام شوم،بگذار هر چه غم در دلم انباشته،خالی شود...

 این همان راهیست که هم تــو خواستی در آن باشی

 و هم من خواستم تا آخرش با تــو بمانم

 پس چرا به بیراهه میروی،چرا مرا جا گذاشتی و برای خودت میروی؟

 مرحبا،تو دیگر کیستی،دست هر چه بی وفاست را از پشت بستی...

 خودم میدانم بد دردیست عاشقی و همچنان بیمارم،تا کجا میخواهی بمانی؟

 تا هر جا باشی من نیز می مانم…

 عشق من هر از گاهی به یادم باشی بد نیست،

 هر از گاهی هوای مرا داشته باشی جرم نیست

 چه کنم ،دلم دیوانه ی توست،هوایش را داشته باش که

دلــم تمام دلخوشی اش به توست…

برخیـــز تا یک سو نهیم این دلق ازرق فـام را

بر باد قلاشی دهیـــم این شرک تقـــوا نام را

هر ساعت از نو قبله‌ای با بت پرستی می‌رود

تــوحید بر ما عرضـه کن تا بشکنیـــم اصنام را

می با جوانان خوردنــم باری تمنا می‌کند

تا کودکان در پی فتند این پیر دردآشام را

از مایه بیچـارگی قطمیــر مـردم می‌شود

ماخولیای مهتــری سگ می‌کند بلعام را

زین تنگنای خلوتم خاطر به صحرا می‌کشد

کز بوستان باد سحر خوش می‌دهد پیغـام را

غافل مباش ار عاقلی دریاب اگر صاحب دلی

باشد که نتوان یافتن دیگر چنین ایام را

جایی که سرو بوستان با پای چوبین می‌چمد

ما نیز در رقص آوریم آن سرو سیم اندام را

دلبندم آن پیمان گسل منظور چشم آرام دل

نی نی دلارامش مخوان کز دل ببرد آرام را

دنیا و دین و صبر و عقل از من برفت اندر غمش

جایی که سلطان خیمه زد غــوغا نماند عـام را

باران اشکم می‌رود وز ابرم آتش می‌جهد

با پختگان گوی این سخن سوزش نباشد خـام را

سعدی ملامت نشنود ور جان در این سر می‌رود

صوفی گران جانی ببر ساقی بیاور جام را

مستحبّ است که بعد از سلام نماز فریضه سه مرتبه دست بردارد تا محاذى روى و برگرداند تا به زانو یا نزدیک زانو و با هر مرتبه یک اَللّهُ اَکْبَرُ بگوید چنانکه علىّ بن ابراهیم و سیّد بن طاوس و ابن بابویه به سندهاى معتبر از حضرت صادق علیه السلام روایت کرده اند که مفضّل بن عمر از آن حضرت پرسید که به چه علت نماز گذارنده بعد از سلام سه مرتبه تکبیر مى گوید و دست بر  میدارد فرمود براى آنکه چون حضرت رسالت پناه صلى الله علیه و آله فتح مکّه نمود نزد حجرالا سود نماز ظهر با اصحـاب گذارد و چـون سـلام نماز داد سه نوبت تکبیـر گفت و با هر نوبت دست
برداشت پس گفت :

لا اِلهَ اِلا اللَّهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ اَنْجَـزَ وَعْدَهُ وَ نَصَـرَ عَبْدَهُ
معبودى نیست جز خـداى یکتاى یکتاى یکتا که به وعده اش وفا کرده و بنده اش را یارى کرد

وَ اَعَـزَّ جُنْـدَهُ وَ غَلَبَ الاَْحْزابَ وَحْدَهُ فَلَهُ الْمُلْکُ وَلَـهُ الْحَمْدُ یُحْیى وَ یُمیتُ
و سپاهش را پیروز کرد و به تنهائى بر همه احزاب غالب آمدپس فرمانروایى او راست و ستایش خاص او است زنده میکند و مى میراند

وَهُوَ عَلى کُلِّ شَىْءٍ قَدیرٌ پس رو به جانب اصحاب گردانید و فرمود ترک مکنید این و او بر هر چیز توانا است

تکبیر را و این دعا را بعد از هر نماز فریضه زیرا که هر که بعد از سلام چنین کند ادا کرده است شکر نعمت خدا را بر تقویت اسلام و لشکر اسلام.

بسم الله الرحمن الرحیم

عالم ربانی و مفسر الهی جناب فیض کاشانی می فرماید:

نماز شش وجه باطنی دارد و آنها عبارتند از:

 

 حضور قلب،تفهم،تعظیم،هیبت،رجا،حیا

۱.حضور قلب:

و آن خالی کردن دل از محبت غیر خداست و متوجه باشد که چه میگوید،وچه میکند،و در غیر این معنا اسب اندیشه نراند،و اگر اتفاقا فکرش به جای دیگر رفت ولی قلبش همچنان ذاکر است و غفلتی پیش نیامده،باز هم حضور قلب دارد.

۲.تفهم:

یعنی معنی گفتار و اذکار نماز را بفهمد و این غیر از حضور قلب می باشد،چون  گاهی اوقات همان گونه که الفاظ را بر زبان جاری می سازد،حضور قلب هم دارد،ولیکن متوجه به معنی آن نمی باشد؛ بنابراین منظور ما از تفهم آن است که قلب هم متوجه به معنی لفظ باشد.

۳.تعظیم:

این نیز موضوعی است غیر از حضور قلب و تفهم،چون بسیاری از اوقات، انسان با حضور قلب و درک معنی کلام با کسی سخن می گوید؛لیکن برای او احترامی قائل نیست.

۴.هیبت:

هیبت که علاوه بر تعظیم است؛یعنی کسی که دیگری را محترم دانست،بایستی علاوه بر آن،هیبتی هم از او در خود احساس نماید؛زیرا هیبت از آنجا سرچشمه میگیرد که آدم دیگری را احترام بگذارد،و خوف از او هم در دل داشته باشد،و کسی که بیمناک از دیگری نباشد،او را هائب نمی نامند.گذشته از این،هر خوفی را هم مهابت نمی گویند،بلکه هیبت همان خوفی است که بزرگواری دیگری ناشی شود.

۵.رجاء

نمازگزار باید هنگامی که مشغول نماز است،امید بهره گیری از پاداش الهی را داشته باشد،هم چنان که از عقاب تقصیرات خود می ترسد.

۶.حیا

نمازگزار خود را گنه کار بداند و از خداوند به خاطر گناهانش شرم سار باشد.

 

حقایق فیض کاشانی،ص۴۴۳

یکی از علماء از کربلا و نجف برمی گشت ولی در راه برگشت در اطراف کرمانشاه و همدان گرفتار دزدان شده و هر چه او و رفقایش داشتند،همه را سارقین غارت نمودند.

آن عالم میگوید:«من کتابی داشتم که سالها با زحمت و مشقّت زیادی آن را نوشته بودم و چون خیلی مورد علاقه ام بود درسفر و حضر با من همراه بود،اتفاقاً کتاب یاد شده نیز به سرقت رفت،به ناچار به یکی از سارقین گفتم من کتابی در میان اموالم داشتم که شما آن را به غارت برده اید و اگر ممکن است آن را به من برگردانید زیرا بدرد شما نمی خورد».

آن شخص گفت:«ما بدون اجازه رئیس نمی توانیم کتاب شما را پس بدهیم و اصلاً حق نداریم دست به اموال بزنیم».

گفتم: «رئیس شما کجا است ».
گفت: «پشت این کوه جایگاه او است».
لذا من به همراهی آن دزد به نزد رئیسشان رفتیم، وقتی وارد شدیم دیدم که رئیس دزدها نماز میخواند.موقعی که از نماز فارغ شد آن دزد به رئیس خود گفت:
«این عالم یک کتابی بین اموال دارد و آن را میخواهد و ما بدون اجازه‎ی شما نخواستیم بدهیم».

من به رئیس دزدها گفتم:

«اگر شما رئیس راهزنان هستید،پس این نماز خواندن چرا؟ نماز کجا؟ دزدی کجا؟».

گفت:«درست است که من رئیس راهزنان هستم ولی چیزی که هست،انسان نباید رابطه‎ی خود را با خدا به کلّی قطع کند و از خدا تماماً روی گردان شود،بلکه باید یک راه آشتی را باقی گذارد.حالا که شما عالمید به احترام شما اموال را برمی گردانیم».
و دستور داد همین کار را کردند و ما هم خوشحال با اموالمان به راهمان ادامه دادیم.
پس از مدّتی که به کربلا و نجف برگشتم،روزی در حرم امام حسین - علیه السّلام - همان مـرد را دیدم که با حال خضوع و خشوع گریه و دعا میکرد.وقتی که مرا دید شناخت و گفت:
«مرا می شناسی؟»
گفتم: «آری! »
گفت:«چون نماز را ترک نکردم و رابطه ام با خدا ادامه داشت،خـدا هم توفیق تـوبه داده و از دزدی دست برداشتم و هر چه از اموال مــردم نـزد من بــود،به صاحبانشان برگرداندم و هر که را نمی شناختم از طرف آنها صدقه دادم و اکنون توفیق تـوبه و زیارت پیدا کرده‌ام ».

  کتاب پاداشها و کیفرها.

در ایجاد بیماری آسم سه عامل نقش بسزایی دارند.

1-میکروبهایی که وارد دستگاه تنفسی انسان میشوند.

۲-عوامل حساسیت زا،از جمله گرد و غبار، گرده گلها و …

دکتر ملک محمدی

مرحوم شیخ صدوق رضوان اللّه تعالى علیه و دیگر بزرگان آورده اند:

یکى از راویان حدیث و از اصحاب و دوستان امام جعفرصادق علیه السلام به نام ابـوبصیر لیث مرادى حکایت کند:

پس از آن که امام جعفر صادق علیه السلام به شهادت رسید، روزى جهت اظهار هم دردى و عرض تسلیت به اهل منزل حضرت،رهسپار منزل آن امام مظلوم علیه السلام گردیدم.

همین که وارد منزل حضرت شدم،همسرش حمیده را گریان دیدم؛و من نیز در غم و مصیبت از دست دادن آن امام همام علیه السلام بسیار گریستم.

و چون لحظاتى به این منوال گذشت،افراد آرامش خود را باز یافتند.آن گاه همسر آن حضرت به من خطاب کرد و اظهار داشت :

اى ابوبصیر! چنانچه در آخرین لحظات عمر امام جعفرصادق علیه السلام در جمع ما و دیگر اعضاء خانواده مى بودى،از کلامى بسیار مهمّ استفاده مى بردى.

ابوبصیر گوید: از آن بانوى کریمه توضیح خواستم؟

پاسخ داد: در آن هنگام،که ضعف شدیدى بر امام علیه السلام وارد شده بود فرمود:تمام اعضاء خانواده و آشنایان و نزدیکان را بگوئید که در کنار من حاضر و جمع شوند.

وقتى تمامى افراد حضور یافتند،حضرت به یکایک آنان نگاهى عمیق انداخت و سپس خطاب به جمع حاضر فرمود:

کسانى که نسبت به نماز بى اعتنا باشند،شفاعت ما اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام شامل حالشان نمى گردد.

قابل دقّت است که حضرت نفرمود:شفاعت ما شامل افراد بى نماز نمى شود؛بلکه فرمود: شفاعت ما شامل حال افراد بى اعتناء به نماز،نمى شود.

ثواب الا عمال: ص ۲۰۵،بحارالا نوار:ج ۴۷،ص ۲،ح

حضرت امام صادق(ع):

من احب ان یعلم اقبلت صلاته ام لم تقبل فلینظر هل منعته

صـلاته عن الفحشاء و المنکـر فبقدر مـا منعته قبلـت منـه

(بحار الانوار، ج ,۸۲ ص ۱۹۸)

امام حسن عسکری علیه السلام:

عبادت کردن به زیادی روزه و نماز نیست، بلکه(حقیقت)عبادت،زیاد در کار خدا اندیشیدن است.

تحف العقول،ص۴۴۸

ستحب است قبل از وضو هفت مرتبه ذکر لا اله الا الله گفته شود. تکرار سبب تمرکز می شود. در یوگا هم با تکرار حرکات باعث افزایش تمرکز می شویم.

همچنین گفته شده که اگر هنگام ریختن آب صلوات بفرستید، بلا از آن عضو بدن رفع می شود. دلیل آن تلقین است. چون وقتی این جمله را می خوانیم تمام فکرمان سلامتی اعضای بدن مان می باشد، و همین امر باعث سلامتی و نشاط عضوهای بدن مان می شود.

دکتر ملک محمدی

وضو سبب رفع بسیاری از بیماریها می شود.دلیلش اثر آب سرد بر روی نقاط حساس بدن در قسمت هایی است که وضو می گیریم.جالب این است که در دین اسلام نقاط طب سوزنی مخصوصاً در وضو رعایت شده است.

برای مثال،آقایان باید آب را از پشت آرنج بریزند.ولی خانمها باید آب را از قسمت تای دست بریزند. چونکه نقاط طب سوزنی در آقایان و خانها در بعضی از نقاط فرق میکند.

این را هم بدانید که با تحریک نقاط طب سوزنی بوسیله آب سرد وضو،خط سیر چهارده نصف النهار را تحریک می کنیم و باعث سرحالی،شادابی،تسکین دردها، نیروی جسمانی وروحی و معالجه بسیاری از بیماریها میگردد.

دکتر ملک محمدی