عبارات کوتاه نهج البلاغه 

  حضرت فاطمه(س)

اَبلَغُ ناصِحٍ لَکَ الدّنیا لَوانتَصَحتَ

گیتی،برای تو شیواترین پند آموز است

اگر پند پذیر باشی

THE  WORLD  IS  YOUR  MOST  ELOQUENT

COUNSELLOR, IF YOU ARE SUSCEPTIBLE

TO  COUNSEL

دوران زمـانه،پنـد چــون قنـد دهد
و آن پند ،به مـــردم خردمنـد دهد
باشی تـو اگربه جان و دل پند پذیر
هر لحظه تـورا،زمانه صد پند دهد

عبارات کوتاه نهج البلاغه

ابدا السائل بالنوال قبل السوال

فانک ان احوجته الی سوالک اخذت

من حر وجهه اکثر مما اعطیتـه

پیش از آنکه سائل،چیزی از تو بخواهد،ببخش

پرداز  زیرا اگر مجال دهی که لب به سوال

گشاید،بیش از آنچـه به او می بخشی،

آبـرویش را می ریــزی!

MAKE YOUR DONATION BEFORE THE NEEDY

MAN ASKS FOR IT  IF YOU LET  HIM  UTTER

HIS NEEDS YOU TAKE MORE FROM HIS SELF

RESPEC TTHAN WHAT YOU GIVE TO HIM

خواهی چو فقیررا ببخشی زر ومال
مگـذار که او دهـان گشاید به سوال
ورنه چوکند سـوال چنـدانکه دهیش
زان بیشتــــر ،آبـــروش گــردد پامال

عبارات کوتاه نهج البلاغه

آفةالكلام الاطالة

آفت سخن،پرگوئی است

THE BANE OF SPEECH IS PROLIXITY

کوتاه سخن گـوی،گـر از نیکوئی
اندر سخن خود،اثری می جوئی

هنگام سخن،حذر ز پر گوئی کن
چــــون آفت گفتــار بــود پـرگوئی

عاقبت مغـــرب محــو مشــــــرق میشود

عاقبت غربی ترین دل نیز عاشق میشود

در زمانی که نــــه زود است نــــه دیـــــر

مهــــــربانی حاکـــــم کل مناطق میشود

کاش ز کویت خبری داشتیم   // کاش به پای تو سری داشتیم

  کاش کـه ماننــد خـراباتیـــان //  نالــه صــاحب اثـــــری داشتیم

تا به هـوای تـــو بگیریـــم اوج // کاش که ما بال و پـری داشتیم

کاش به سیمای دل افـروز تو // رخصت عطـف نظــــری داشتیم

رفته بـود تهران درس بخواند.

دوستش به او می گفته:چرا از آنجا می روی؟بیا از این کوچه برویم؛پر از دختر است!

علی می گفته: «شما می خواهی بروی،برو.به سلامت.من نمی آیم.»

امام صادق(ع):
هرکس برای خداوند چشم چرانی را تــرک کند نـه برای غیــر خدا،
خداوند ایمانی به او عطا می فرماید که شخص مزه آن را درک کند.

توی جبهه جنوب مشغول نبرد با ایران بودیم که دژبانی من رو خواست

یک روز،مرحوم آیت الله میـرزا احمد مجتهدی تهرانی که خدا ایشان را غریق رحمت واسعه ی خویش نماید؛با حالی خاص به بیان یک روایتی پرداختند.ایشان فرمودند:روزی فردی آمد خدمت امام معصوم(امام باقر و یا امام صادق علیهما السلام که تردید از بنده می باشد) و به ایشان عرض کرد :
اگر روزی یکی از دوستان شما گناهی کند،عاقبتش چگونه خواهد بود ؟
امام در پاسخ به وی فرمودند :
خداوند به او یک بیماری عطا می نماید تا سختی های آن بیماری کفاره ی گناهانش شود.
آن مرد دو مرتبه پرسید: اگر مریض نشد چه؟
امام مجدد فرمودند: خداوند به او همسایه ای بد می دهد تا اورا اذیت نماید و این اذیت و آزار همسایه، کفاره ی گناهانش شود .
آن مرد گفت: اگر همسایه ی بد نصیبش نشد چه؟
امام فرمودند:خداوند به او دوست بدی می هد تا وی را اذیت نماید و آزار آن دوست بد ، کفاره ی گناهان دوست ما باشد .
آن مرد گفت: اگر  دوست بد هم نصیبش نشد چه؟!
امام فرمودند: خداوند همسر بدی به او میدهد تا آزار های آن همسر بد،کفاره ی گناهانش شود .
آن مرد گفت:اگر همسر بد هم نصیبش نشد چه؟
امام فرمودند:خداوند قبل از مرگ به او توفیق توبه عنایت می فرماید .
بازهم آن مرد از روی عنادی که داشت گفت:و اگر نتوانست قبل از مرگ توبه کند چه؟

امام فرمودند :

به کوری چشم تو ! ما او را شفاعت خواهیم کرد .

در روزهای داغ و آفتابی جنگ،در جبهه های گرم جنوب و روی خاک های

تفدیده خوزستان،بعد از نبـردی جانانه،هیچ چیـز دل چسب تـر از آرامشی

هر چند کوتـاه،در زیـر سایه ای نسبتاً خنک نیست.

 گوارای وجودت بسیجی!

تبیان

بی تو ای شوق غـزل‌آلـوده‌ ی شب های من

لحظه‌ای حتی دلـــم با من هم ‌آوایی نداشت

آنقدر خـوبی كه در چشمان تو گــم می‌شوم

كاش چشمان تــو هـم اینقدر زیبــایی نداشت

این منـم پنـهان ترین افسانه‌ ی شب های تـو

آنكــه در مهتـاب باران،شـوق پیـدایی نـداشت

در گـریــز از خلــوت شب ها ی  بی‌پایان خـود

بی تــو اما خـواب چشمم هیچ لالایی نداشت

خواستـــم تا حـرف خــود را با غــزل معنا كنم

زیــــر باران نگــاهت شعـر معـنـــایی نـداشت

شعرهامو می‌نوشتــم دستهـایـم خستـه بود

در شب بارانی‌ات،یك قطـره خـوانایی نـداشت

ماه شب هم خویش را می‌آراست با تصویرِ ابر