آیات فراوانى ازقرآن کریم به مسجد کوفه مربوط مى ‏شود که به شمارى از آنها اشاره می‏شود
وَ اصنَعِ الفُلکِ بِاَعیُنِنا وَ وَحینا
خداوند به حضرت نوح (علیه‏ السلام) وحى فرمود:
کشتى را به یارى ما(در حضور ما)و به فرمان ما بساز
امام صادق (علیه ‏السلام) فرمود
حضرت نوح (علیه ‏السلام) فرمود
حضرت نوح (علیه‏ السلام) نجار بود او نخستین کسى است که کشتى ساخت،او 950 سال قوم خود را ارشاد و هدایت کرد،آنها همه ‏اش او را مسخره کردند،پس از خدا خواست که احدى از آنها را روى زمین باقى نگذارد.خدا به او وحى کرد که کشتى را بسازد.
فَعَمِلَ نُوحٌ سَفیَنتهُ فى مسجِد الکلُوفةِ بِیَدِهِ،فَاتى بِالخَشَبِ مِن بُعدٍ حَتّى فَرَغَ مِنها

حضرت نوح کشتى را با دست خود در مسجد کوفه ساخت و تخته‏ ها را از راه‏ هاى دور آورد تا کار ساختن کشتى به اتمام رسید
حَتّى اِذا جاءَ اَمرُنا وَ فارَ التّنّوُرُ
تا هنگامى که فرمان ما فرا رسید و از تنور آب جوشید.

حضرت امیرمؤمنان(علیه ‏السلام) در ضمن شمارش ویژگى‏ هاى مسجد کوفه فرمود
فیهِ نَجَرَ نوُحٌ سَفینَنَةُ،و فیهِ فارَ التّنّورُ،و بهِ کانَ بَیتُ نوُحٍ و مَسجِدُهُ، وَ فى زاویَتهِ الیُمنى فارَ التّنّوُرُ
حضرت نوح کشتى ‏اش را آن جا ساخت،از تنور نیز همان جا آب جوشید.

خانه‏ ى نوح و محل عبادت او نیز آن جا بود.در زاویه ‏ى راست آن آب از تنور جوشید.

حضرت امام باقر(علیه‏ السلام) نیز در این رابطه فرمود:
مسجدُ کوُفانَ فیهِ فارَ التّنّورُ، نُجِرَتِ السَّفینةُ،و هُوَ سُرَّةُ بابِلَ وَ مَجمَعُ الاَنبیاءِ
در مسجد کوفه از تنور آب جوشید کشتى آن جا ساخته شد،آنجا ناف بابل و محل اجتماع پیامبران است.

حضرت امام باقر (علیه ‏السلام) در حدیث دیگر با تفصیل بیشترى فرمود:
مَسجِدُکوُفانَ رَوضَةٌ مِن ریاضِ الجَنّة،صلّى فیهِ الفُ نَبىٍّ وَ سَبعوُنَ نَبیّاً،وَ مَیمَنَتُهُ رَحمَةٌ و مَیسرِتُهُ مَکرٌ،فیهِ عَصا موسُى و شَجَرةُ یَقطینَ و خاتَمُ سُلیمانَ،و مِنهُ فارَ التّنّــوُرُ و نَجَرتِ السَّفینَةُ و هِىَ صُرَّةُ(38) بابِلَ و مَجمَعُ الانبَیاءِ
مسجدکوفه باغى از باغ هاى بهشت است،هزار و هفتاد پیامبر درآن نماز گزارده،سمت راست آن رحمت و سمت چپ آن نیرنگ مى‏ باشد.عصاى حضرت موسى،درخت کدوى(حضرت یونس) و انگشترىِ حضرت سلیمان در آن است.
تنور از آن جا جوشید،کشتى در آن جا ساخته شد.آن جا قلّه ‏ى شرف بابل و خیمه‏ ى اجتماع پیامبران است
بر اساس روایات این تنور همان تنور حضرت آدم (علیه ‏السلام) بود که بعدها به حضرت نوح (علیه‏ السلام) منتقل شد و محل فعلى آن در شمت راست کسى است که از باب کنده وارد مسجد شود.
و قیلَ یا ارضُ ابلَعى ماءَکِ
سر انجام گفته شد:اى زمین اب خود را فرو بر

حضرت امام صادق (علیه ‏السلام) در تفسیر این آیه‏ ى شریفه فرمود:
هنگامى که کشتى نوح به وسط مسجدکوفه رسید خدا به زمین فرمان داد که آب خودش را فرو ببرد.
فَبَلَعَت ماءَها مِن مَسجِدِ الکُوفَةِ،کَما بَدَءَ الماءُ مِنهُ
پس زمین آب خودش را از مسجد کوفه فرو برد،چنان که در آغاز نیز از همان جا شروع شده بود.
(و جَعَلنَا ابنَ مَریَمَ و اُمَّهُ آیَةً و آوَیناهُما اِلى رَبوَةٍ ذاتِ قرارٍ و مَعینٍ
ما حضرت عسیى بن مریم و مادرش را آیت و نشانه‏ اى قرار دادیم و آنها را در سرزمین مرتفعى که داراى امنیت و آب جارى بود،جاى دادیم.

حضرت امیرمؤمنان(علیه ‏السلام) در تفسیر این آیه ی شریفه فرمودند:
الرّبوةُ: الکوفَةُ،و القرارُ:المسَجِدُ،و المعَینُ:الفُراتُ

منظور از«رَبوة»(مکان مرتفع) «کوفه»،مقصود از «القَرارُ» (محل امن و آسایش)«مسجد کوفه»، و هدف از «معین» (آب روان و خوش گوار) همان «فرات» مى ‏باشد.