میثم تمار ده روز قبل از ورود امام حسین(علیه السلام)به کربلا در سال 60 هجرى قمرى به دستور ابن زیاد به شهادت رسید.

وقتى عبیدالله بن زیاد به کوفه آمد مُعرّف را طلبید و از حال میثم جویا شد،معرّف گفت:به حج رفته،ابن زیاد گفت:اگر او را نیاورى ترا به قتل مى رسانم معرّف مهلت خواست و براى استقبال میثم به قاسدیه رفت و در آنجا ماند تا میثم برگشت، سپس او را گرفت و نزد ابن زیاد آورد،وقتى که داخل مجلس شد حاضران گفتند او مقرب ترین مردم نزد على(علیه السلام) است،عبیدالله گفت: تو این جرئت را دارى که اینگونه سخن مى گویى،اکنون از على بیزارى بجوى،میثم فرمود: اگر این کار را انجام ندهم،چه خواهى کرد،گفت به خدا قسم تو را به قتل مى رسانم،میثم فرمود:مولاى من على(علیه السلام)،خبر داده بود که تو مرا به قتل خواهى رساند و با نه نفر دیگر بر در خانه عمر و بن الحریث به دار خواهى کشید.

عبیدالله امر کرد مختار و میثم را به زندان ببرند میثم به مختار گفت تو آزاد خواهى شد ولى مرا این مرد خواهد کشت،سپس مختار را بیرون بردند که بکشند،قاصدى از جانب یزید آمد که مختار را رها کند ولى میثم را بر در خانه عمرو بن الحریث به دار بکشد،عمرو به جاریه خود امر کرد که زیر دار را جاروب کند و بوى خوش بسوزاند،میثم بر سر دار شروع کرد به بیان فضائل اهل بیت(علیهم السلام)،و لعن بنى امیه و آنچه واقع خواهد شد و از انقراض بنى امیه نقل مى فرمود،تا اینکه به ابن زیاد رساندند که این مرد شما را رسوا کرد،آن ملعون امر کرد دهان او را از لجام بریدند که نتواند سخن بگوید،روز سوم ملعونى حربه در دست آمد و گفت:به خدا این حربه را به تو خواهم زد با آنکه روزها روزه هستى و شبها به عبادت حق مشغولى،حربه را به تهى گاه میثم زد که به اندرون رسید،در روز آخر از سوراخهاى بینیش خون روان شد و بر ریش و سینه مبارک جارى گردید و روح مقدسش به عالم بقا پرواز نمود.شهادت میثم ده روز پیش از ورود امام حسین(علیه السلام) به کربلا بود،در شبى 7 نفر از خرما فروشان مخفیانه میثم را بردند و در کنار نهرى دفن نمودند سپس آب بر روى او افکندند تا کسى از محل قبر اطلاع نیابد، بعد از آن مأمورین هرچه تفحص کردند قبر را نیافتند.(1)

1-حوادث الایام صفحه 303