ارزش پرستارِی

شدند،در اين سفر وقتيكه برای زيارت قبر رسولخدا(ص)به مدينه آمدند،يكی

از آنها در مدينـه بيمــار شد،و در منـــزلی بستــــری گرديد،همسفرش از او

پرستاری میكرد.


روزی همسفر،به بيمار گفت:
خيلی مشتاق زيارت مرقد شريف رسولخدا(ص) هستم،اجازه بده برای

زيارت بروم و برگردم.

بيمار گفت:
تو يار و مونس من هستی،مرا تنها مگذار،وضع مزاجی من وخيم است،

از من جدا نشو.

همسفر گفت:
بــرادر!ما از راه دور آمده ايم،دلم برای زيارت پر می زند،شما اجازه بدهيد،
زود می روم و برمی گردم،ولی بيمار كه سخت نيـاز به پـرستــار داشت،
نمی خواست همسفرش،به زيارت برود.

همسفر ناگزير برای زيارت مرقد شريف رسولخدا(ص)رفت و پس از زيارت،
به منزل امام صادق(ع)رفت و به حضور آنحضرت،شرفيـاب شد،و قصه خود
و رفيق راهش را به عرض آنحضرت رساند.


امام صادق(ع) فرمود:
اگر تو كنار بستر دوست همسفر بمانی و از او پــرستــاری كنی و مونس او
باشی،در پيشگاه خدای بزرگ بهتر از زيارت مرقد شريف رسولخدا(ص)است.