با نام رضا به سینه ها گل بزنید
با اشک به بارگاه او پل بزنید
فرمود كه هر زمان گرفتار شدید
بر دامن ما دست توسل بزنید
،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،

شاه شوم،ماه شوم،زر شوم

در حرمتت بـاز کبـوتر شـوم

اى ملک الحاج،کجا می روى

پشت به این قبله چرا میروى؟

سـعى در این مروه صفا میدهد

خاک بـهشت اسـت،شفا میدهد

،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،
بر در دوست به امید پناه آمده‎ایم
همره خیل غم و حسرت و آه آمده‎ایم
چون ندیدیم پناهى به همه مُلک جهان
لاجرم سوى رضا بهر پناه آمده ‎ایم

،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،

امروز که سر بر حرمت می آیم
انگار تمام عشق کامل شده است
ای ضامن آهو ! به غریبی سوگند
دل کندن از این ضریح مشکل شده است

،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،
هر چند حال و روز زمین و زمان بد است
یک تکه از بهشت در آغوش مشهد است
حتی اگر به آخر خط هم رسیده ای
آنجا برای عشق شروعی مجدد است
،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،

زائری بارانی ام آقا به دادم می رسی؟
بی پناهم،خسته ام،تنها،به دادم می رسی؟
گر چه آهو نیستم اما پر از دلتنگیم
ضامن چشمان آهوها به دادم می رسی؟
من دخیل التماسم را به چشمت بسته ام
هشتمین دردانه زهرا به دادم می رسی

،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،

کعبه ‎ی اهل ولاست صحن و سرای رضا/شهر خراسان بُوَد کرب و بلای رضا

در صف محشر خدا مشتری اشک اوست/هر که در اینجا کند گریه برای رضا

از در باب الجواد می شنوم دم به دم/ یا ابتای پسر،وا ولدای رضا

،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،

در میان حجره یا رب کیست غوغا می کند

شکوه زیـر لـب ز بـی رحمی دنیـا می کند

همسرش از فرط شادی و شعف کف می زند

زین عمل خود را به عالم خوار و رسوا می کند

،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،

خراسان می‎دهد بوی مدینه/ خراسان کوه غم دارد به سینه

خراسان را سراسر غـم گرفته/ در و دیـــوار آن ماتـــم گرفته

،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،

دلش دریای خون، چشمش به در بود/ امیدش دیدن روی پسر بود

پدر می‎ گشت قلبش پاره پاره/ پسر می‎ کرد بر حالش نظاره

پدر چون شمع سوزان آب می شد/ پسر هم مثل او بی‎تاب می شد

پسر از پرده ‎ی دل ناله سر داد/ پدر هم جان در آغوش پسر داد

،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،

برای تنگ نظر آسودگی و برای حسدورز لذت و برای

پادشاهان وفـا و بـرای دروغ پـرداز جوانمردی نباشد.

به پنج کس امید نداشته باش:
1 ـ کسى که در نهادش اعتماد نبینى.
2 ـ و کسى که در سرشتـش کرم نیابـى،
3 ـ و کسـى که در آفرینشـش استـوارى نبینى،
4 ـ و کسى که در نفسش نجابت نیابى،
5 ـ و کسى که از خدایش ترسناک نباشد

،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،

امام رضا (ع):

هر کس در مجلسی نشیند که امـر مـا در آن زنـده می شود،در روزی که قلب ها می میرند، قلبش نخواهد مرد.

،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،