شـــهـادت لالـه ها را چیــدنـی کرد

به چشــم دل خــــدا را دیـدنی کرد

بـبـوس ای خـواهـــرم قبـــــر بــرادر

شـــهادت سـنـگ را بوسیدنی کرد

زمیـن گــویـی غمی بنهـفـتــه دارد

کـه در دل صـد شــهیـد خفتـه دارد

شهیـدان را بـه نـــور نـاب شـوئـیـد

درون چشــمـه مهـتــــاب شـوئـیـد

شهیـدان چـو  آب چشــمـه پـاکند

شگـفـتــــــا آب را بــا آب شـوئـیـد

بیــــا ای دل از اینجــا پــر بگیـریــم

ره کـاشــــــانـه دیگـــــــر بگیریـــم

بیـــــا گـم کــرده دیــریـن خــود را

ســـــراغ از لالــه پــرپــر بگیــــریم

دلم خـون و دلم خون و دلم خـون

ز داغ این شهیدان کشته مجنون

بیــا ای دوست بـر دشمن بتـازیم

که شدخاک وطن از لالـه گلگون